Historia edycji

@Amber Owszem, od dawna. @Amber Zresztą w opałach oparów absurdu :)

@Amber   nie wiem co powiedzieć ! najpiękniej dziękuję :))))

@Leszczym  No, no jesteś w opałach.

@Migrena Zarobiłeś sobie na podanie ręki z Bukowskim. Co można powiedzieć, też bym tak chciała :)

Pamiętam tamten dzień, Pełen moich drżeń. Obawiałem się tego, Że to początek cierpienia mego.   Napisałem do niej, pytając, czy wie, kiedy apel, I na dotąd pustym morzu rozwinął się wspólnej historii żagiel. Na jej wiadomość czekałem z niecierpliwością, Rzec można - z wielką naiwnością.   Wreszcie odpisała, niechętnie, Ja podziękowałem - serdecznie.   Dziś mijają lata długie, lata ciężkie, A ja ze łzami wspominam tamte wydarzenia, Jak to się wszystko zaczęło.   Dziś rozpoczynam nową drogę, Już bez mej dziewczyny. Staję przed nią, wpatrzony w jej oczy, I wreszcie mówię: „Żono moja...”