Lęgi*

[wierszyki]

 

Maruna w rzepak się wybujała.

Ze starorzeczy woda tu stała.

Skrzypowy wianek zaległ przed groblą —

drobnej krzewinki przy dębach ogród.

 

Wyka w nić słońca, border na smyczy

przez ażur ziemi lekko i z niczym

skorupki ptasząt na wąskiej ścieżce.

Nikt nie uczesze się i z gwiazdnicy.

A groblą bobry, dziki i motyl.

 

***

 

Co to za pomysł, by wycinać serce,

wywozić do kraju, skąd najpierw zabiło?

Skąd to przeczucie, że wciąż udowadniać

trzeba tę polskość, nikt nie wziął jej siłą?

 

 

[Gosława]

@wierszyki cudo 

Bardzo mi się podoba 

Moje klimaty

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[wierszyki]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Cieszę się niezmiernie, że Ci się podoba :)

No cóż, są takie miejsca, że niewiele potrzeba, tylko o nich wspomnieć. Ten wierszyk umieściłam w zbiorku pt Mokradło jak mokradło. 

Ale pytałam już, nie chcesz wysyłki.

U mnie głównie jednak rymowane.

Pozdrawiam serdecznie  

 

 

Reniu :)