Historia edycji

@Migrena Zarobiłeś sobie na podanie ręki z Bukowskim. Co można powiedzieć, też bym tak chciała :)

Pamiętam tamten dzień, Pełen moich drżeń. Obawiałem się tego, Że to początek cierpienia mego.   Napisałem do niej, pytając, czy wie, kiedy apel, I na dotąd pustym morzu rozwinął się wspólnej historii żagiel. Na jej wiadomość czekałem z niecierpliwością, Rzec można - z wielką naiwnością.   Wreszcie odpisała, niechętnie, Ja podziękowałem - serdecznie.   Dziś mijają lata długie, lata ciężkie, A ja ze łzami wspominam tamte wydarzenia, Jak to się wszystko zaczęło.   Dziś rozpoczynam nową drogę, Już bez mej dziewczyny. Staję przed nią, wpatrzony w jej oczy, I wreszcie mówię: „Żono moja...”

nad nami błękit nieba  płyną sny marzenia  czarują  różowe zachody  czerwone wschody    nieskończoność czeka  wieczne życie    a my  my w zachwycie  pijemy poranną kawę  cieszymy się sobą  światem byciem    nie śpieszno nam …tam   10.2025 andrew   

@Amber   samo zestawienie mojej pisaniny z poezją Charlesa Bukowskiego to dla mnie komplement niezwykły.   dziękuję :)   @violetta   to przyjdzie zima a Ty zimna w zimnie ?   nie mów......  

Podkręcone tempo. Spieszę by zwolnić. Błysk. Błyskawica. Ruchliwa okolica. I nierychliwy los.   Warszawa – Stegny, 27.10.2025r.