Błękit ekranu w ciszy

[andrew]

lustro 

spogląda z ciekawością 

 

myśli zbierają 

krople rosy z listków 

może kiedyś zakwitną 

 

dziś próbują 

ułożyć mozaikę 

barwny witraż 

chciałyby 

przez niego zobaczyć …

to co zostało zgubione 

 

jak samotna brzoza 

na pustym polu 

cieszą się ciszą

 

10.2025 andrew 

 

Edytowane 23 Października przez andrew (wyświetl historię edycji)

[Berenika97]

@andrew

Twój wiersz jest delikatny i pełen cierpliwego oczekiwania. Pięknie.

 

lustro odpowiada cierpliwie —

widzi więcej niż chcemy

myśli jeszcze mokre od tej rosy

nie muszą kwitnąć od razu

witraż się układa nawet z odłamków

każdy blask coś odsłania

zgubione czasem samo wraca

kiedy przestaniemy szukać

a samotna brzoza wcale nie samotna —

ma pole, niebo i ciszę, która wystarczy

czasem to co mamy jest właśnie

tym czego szukamy

[andrew]

@Berenika97

Pięknie 

Super zakończenie. 

Potrafić się cieszyć z samego istnienia, a jeszcze...

 

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego dnia 

[Berenika97]

@andrewBardzo dziękuję! Twoje wiersze mnie inspirują. :))