Sielsko, anielsko..,

[aniat.]

Czy w życiu nie może być normalnie?

Tak sielsko, anielsko i błogo.

Dlaczego wciąż musisz przechodzić próby

i wciąż się szarpać – kto kogo?

 

Już dość masz wokół tych ciągłych lekcji,

które cię mają nauczyć:

kogo pokochać, z kim zostać dłużej,

a kogo z hukiem porzucić.

 

W którą stronę odwrócić głowę,

by znaleźć życia mądrości

i nie pogubić się w poplątaniu

codziennych łez i radości?

 

Komu dać w mordę, a kogo lubić,

komu powiedzieć słów kilka,

kiedy zostawić serce na dłoni,

a kiedy zęby wilka.

 

Starasz się lekcje wszystkie odrobić,

lecz życie weryfikuje.

I chociaż kochasz siebie tak mocno,

czasem nie wiesz, co czujesz.

 

Może już wreszcie będzie normalnie.

Tak sielsko, anielsko i błogo,

a ty nauczysz się ufać sobie,

nie licząc na nikogo.

Edytowane 2 godziny temu przez aniat. (wyświetl historię edycji)

[huzarc]

@aniat.

To tekst o zmęczeniu życiem, o potrzebie spokoju i normalności, ale też o dojrzałym pragnieniu zaufania do siebie. Dobry, celny i potrzebny wiersz o naszej egzystencji.

[Łukasz Wiesław Jasiński]

Edukacja, proszę pani, edukacja, a w Polsce wciąż obowiązuje dziewiętnastowieczny system edukacji, proponuję - samoedukację.

 

Łukasz Jasiński