Dusza jak wiatr

[Emilie Eve Stahl]

Dusza jest niezwykle lekka, zwiewna,
ciąży jedynie pod wpływem przeżyć,
jak ciało pod wpływem grawitacji.
Czasami waży tyle, co myśli, czuje.

 

Kiedy dokładasz do niej ciężkich
niczym głaz doświadczeń, upada.
Potem znów wstaje, lekka jak oddech.

 

Lecz gdy chronisz ją, dokładając lekkie pióra,
podąża z cichym tchnieniem wiatru,
unosi się niczym pył na wietrze,
prowadzona subtelną wyobraźnią.
Przecina jak słońce ciszę poranka.

 

Wznosząca się niczym ptak na skrzydłach marzeń,
unosząc się z nurtem nadziei i pragnień.
Lekka, zwiewna, niezatrzymana.

[viola arvensis]

@Emilie Eve Stahl bardzo mi się spodobał Twój wiersz, niecodzienny temat - dusza...

Zamyśliłam się trochę a nie powinnam, bo siedzę w pracy nad dokumentami :)  Ale to akurat dobrze świadczy o wierszu :)

 

Pozdrowienia serdeczne. 

[huzarc]

@Emilie Eve Stahl

To wiersz, który porusza, jest czysty i uczciwy w swoim tonie.

Czyta się go jak oddech, nic w nim nie zgrzyta, nic nie razi. To poezja wewnętrznego światła. Pozdrawiam.

[Jacek_Suchowicz]

fajny pomysł i ładne

 

dusza podąża za swoim wiatrem

co ją unosi po nieboskłonie

nie jest przypadkiem żadnym latawcem

czuje rozumie uczuciem płonie

 

gdy postępujesz uczciwie godnie

wiatr ją otula pieści dobrocią

a będąc z nim jak w szczęściu tonie

wzlata nad ziemię bardzo wysoko

:)))