Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Siedzę na dachu, pod nami miasto.

Czas płynie powoli, choć powinien zaśpiewać presto.

 

Niebo ma barwę rozlanej kawy,

jakby samo szukało w nas dawnej sprawy.

 

Myślę o życiu, o tych, co odeszli,

zostawiając pytania w szumie powietrzy.

 

Wszystko, co mamy, to wczoraj i dzisiaj,

a jutro jak kartka, co wciąż się zapisze.

 

„Dlaczego ja? Dlaczego teraz?”

To pytanie jak ból, co rwie cię od nerwów.

 

Czy życie to żart, czy poważna rozmowa?

Może jesteśmy tylko kroplą w morzach słowa.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...