Węzeł

[infelia]

Przed lustrem stroję głupie miny,
Krawat supłam w dziwne zwoje.
Księgi węzłów studiowałem,
Nawet tych żeglarskich, jak u wikingów.

 

Na kolanie windsorski sobie sprawię.
Kręcę, majtam niczym lassem.
Jak wąż, spod palców ucieka bestia.
Umrę, nie dam rady; oświeciło mnie!

 

Do szafy pędzę dziadkowej,
Tak, imprezowy jest śledź na gumce.
Zakładam na szyję – pstryk! strzeliło,
Pasuje jak ulał do krzywej gęby.

 

Czas przed kobierce stawać ślubne,
Ale, ale... fizjonomia nieogolona!
Co tam, przygwiazdorzę na Rumcajsa.
No i po robocie – obrączki błyszczą na palcach.

 

Pod świątynią ryżem nas obdarowują,
Z dalekiej Azji pewnie to wycieczka.
Bal był piękny, bo bez alkoholu – bleee.
Tort nie upadł na podłogę, pełny sukces.

 

Po nocy poślubnej luba moja
W poprzek łoża się wyciąga:
„Niech cię dorwę!” – przez sen woła,
Ja, dywanem okryty, udaję, że mnie nie ma.

 

Pięknie się zaczyna nowa droga życia.
„Misiu, jak się spało? nogi mi rozmasuj.
Tańce mnie czekają, suwak w sukni zapnij.
Nie tak, skarbie, zaraz dam po łapach!

 

Na parkiecie pokażemy, co z nas za tancerze,
Aż gumy w majtkach nam popękają.”
Złączył nas węzeł małżeński – o, ironio!
Oby nie gordyjski… a tu jeszcze poprawiny.

[Berenika97]

@infeliaŚlub, wesele i noc poślubna - jak z marzenia!   :)) 

[infelia]

@Berenika97 Lub komedii pomyłek.