sikaplafą

[Roma]

nad nami niebostratusowo,

więc się rozpadajmy.

na atomy,

na kapkapkowe bytki.

 

wsiąkimińmy lato o bruk.

zróbmy je na szaro,

lirycznie

 

i melancholijnijmy się

jesiennie.

w whisky deszczem,

parosłowem w chłodny wiersz.

 

a potem metaforycznie

spłyńmy,

po wszystkim.

[huzarc]

@Roma

To ciekawy i odważny wiersz – bawi się językiem, a jednocześnie oddaje bardzo autentyczny nastrój jesiennego rozpadu. Ma w sobie lekkość, ale i smutek, co sprawia, że zostaje w pamięci.

[sam_i_swoi]

@RomaTakie rzeczy naprzemiennie mnie cieszą 
 

a potem metaforycznie

spłyńmy,

po wszystkim.


mam prostackie spływanie
i finansowe sprawozdanie
liryczną ulotność po spełnieniu
i pot zarazem

metaforia wydarzeń :)

świątecznie :)
 

[violetta]

Fajne:)

[Berenika97]

@RomaPoszalałaś z neologizmami! :) 

Napisałaś bardzo nastrojowy, obrazowy wiersz, który można zinterpretować - świadomego i dobrowolnego pogrążenia się w jesiennej melancholii. "Niebostratusowo" - fajny neologizm od nimbostratus (szare chmury deszczowe) czyli atmosfera ponura. No i dostosowujmy się do niej - rozpadajmy się " na atomy, na kapkapkowe bytki" - dekonstrukcja! :)

"Wsiąkimińmy lato o bruk": To ciekawa metafora, bo zamiast tęsknić za latem, można by je symbolicznie "rozpuścić" w deszczu i pozwolić mu wsiąknąć w ulicę, tak jak deszczówka wsiąka w bruk. Przemalowałaś lato na szaro. "Melancholijnijmy się": Kolejny neologizm - to nie melancholia nas dopada, ale – to czynność, w którą się angażujemy. Super!

"Whisky deszczem" - fajne, ciepłe, można pomyśleć, gdy za oknem pada.

"Parosłowem w chłodny wiersz" - ulotne myśli, które tworzą wiersz. A potem już pozwolić emocjom odejść. Czyli pochwalasz melancholię, robisz z niej doświadczenie i przetwarzasz w poezję, która daje wewnętrzny spokój. Czy tak?

W tekście pełno neologizmów i metafor - kreatywne podejście do przeżywania emocji. Lubię Twoje wiersze - są jak "logiczne zagadki - zabawy ze słowami"  :)

Bardzo, bardzo mi się podoba. !!!! Pozdrawiam - y. :)))