Zapisz mnie nowymi znakami

[Toyer]

Niech wybrzmi słowo ciche, szepczące,
przeplecione aksamitną duszą,
gdzie marzenia nigdy nie gasną —
wiecznie trwają, nieskończone!

Nie pomijaj wykrzykników — niech żyją
w dni wpisane, jak w książki;
nie krzyczące, że czegoś zabrakło,
lecz mające litość po kropce,
delikatne — jak ciszy oddech.

Naucz mnie nowych liter;
tamte — już wyświechtane —
zużyły się bez pytań,
w jedno długie zdanie,
przez przecinki wyśmiane.

Opowiedz mnie raz jeszcze —
stroną nieporwaną,
gdzie w ciszy anioł umiera,
próbując przepisać życie
na historię nową.