Nostalgia

[Maciek.J]

 

W rozbitym lustrze  

 

nie szukaj swego odbicia  

podnieś  jeden odłamek  

a ujrzysz okruch życia  

 

ostatnia umiera nadzieja    

to wiary w sobie wciąż  

od zawsze szukasz 

 

na koniec miłością ją posklejasz  

i wstawisz w ramy 

 

tylko klucz dawno nie pasuje  

pordzewiał  stary zamek  

minione lata dawno pokrył kurz 

 

może do skrzypiących drzwi   

ktoś jeszcze  kiedyś  zapuka  

i zostawi siebie w darze

  

bez skrzydeł  odlatujesz 

do lepszego świata 

na ledwie parę godzin  

 

dopóki będziesz tutaj i jest nadzieja 

choć jesteś taki bezradny 

jak dziecko w dniu narodzin 

Edytowane 11 godzin temu przez Maciek.J (wyświetl historię edycji)

[Annna2]

@Maciek.J  Piękny poetycki.

Wczoraj Natka poradziła mi, żeby dać entery jak się edytuje- wtedy nie będzie się sklejać informacja

o edycji.

 

ps zrób tak.

 

 

 

 

 

Edytowane 11 godzin temu przez Annna2 (wyświetl historię edycji)

[Alicja_Wysocka]

@Maciek.J

Twój wiersz jest jak ciche światło w rozbitym lustrze, pokazuje, że nawet w odłamkach życia można znaleźć okruch sensu.

Pięknie uchwyciłeś moment, w którym miłość i nadzieja próbują posklejać to, co minęło, a mimo rdzy i kurzu wciąż istnieje przestrzeń na dar, na obecność i ulotne skrzydła chwil.

Choć nostalgiczny, daje poczucie, że życie, choć kruche, wciąż można odkrywać i doceniać.

[Zorya Holmes]

Dzień dobry, Maćku. 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Tu się z Tobą w stu procentach zgodzę. W najtrudniejszych momentach życia, w najmroczniejszych okolicznościach, najważniejsze jest, aby gdzieś obok byli po prostu - inni ludzie.

miłego dnia :)