Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

żegnam, adios, uciekam we wrzesień
koniec upalnych południ i dusznych wieczorów
każdy głupi przeczuwa już rym.. tak, to jesień
"melancholijna pora, oczu oczarowanie"
pora świateł i mroków, i tylu kolorów!

 

dość kołatań serca, dość walki o oddech
namiętności gorącej, chamskiej i "tutaj i teraz"
opuszczam was myśli jasne i pogodne
"w szkarłacie, złocie stoi las przy lesie"
to znaczy być życiem w pełnej krasie - umierać

 

poświęcać się estetyce - to piękno
mizernieć z hasłem "zbawienia świata" na ustach
poświęcamy się dla was by ta teraźniejszość
"w purpurze, w złocie więdniesz, lesie mój..."
mogła czasami wpadać w wasze gusta

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...