Cias jesiania

[Annna2]

 

Furały łgi septembra niebam.
Ćkliwe tropsie, zawdy i aż.
Wciórkam mus zdójrzyć, zadrzeniały cias.
Koponki zaro zlotruje októłbra zietrz,
kautkom łostozio, jam zakscie deszcz.

Kiedajszo pora i dzisioj droga dali.
Kulas za kulas łojstygo lata
i eszcze tyla chtóram am nie znam.

 

 

 

 

 

 

 

Loty podniebne wrześniem utajone,
jak zmysły szkliwe i zawsze zmartwione.
Drzewom żłobienia zepsuje październikowy dreszcz
Trzeba się spieszyć już rdzewieje czas.
Dobrym duszkiem zostanie, nim zakwitnie deszcz.

Drogą idę, noga za nogą.
To, co było i teraz jest,
I ciągle jestem przed drogą.

[Robert Witold Gorzkowski]

@Annna2 obudziłem się rano i spojrzałem za okno brrr pomyślałem od razu lecz pierwszy wiersz który ujrzałem przychylniej pokłonił się sprawie dziękuję Aniu

[Annna2]

@Robert Witold Gorzkowski aż zrobiło mi się lżej na sercu Robert

[Migrena]

@Annna2

Aniu.

Pięknie uchwycony ulotny czas i melancholia jesieni.

 

Ale lata szkoda....

[Annna2]

@Migrena  prawda- szkoda.

Kapryśne w tym roku było. Dziękuję

[andrew]

@Annna2

Zmartwione, ale...

już marzą o wiośnie ,lecie .

 

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego dnia 

[Annna2]

@andrew pewnie i tak jest,

może będą jeszcze piękniejsze? Dziękuję.

@huzarc dziękuję

[beta_b]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tego nie rozumiem, reszta smakowita i klimatyczna. A gwara to wartość dodana. Bb

[Annna2]

@beta_b  to znaczy że jeszcze przed drogą- która czeka nas wszystkich- ostatnią.

Dziękuję

[violetta]

Gdy czytałam w gwarze, to całkiem inaczej zrozumiałam niż poniżej. Nie taki łatwy język. 

Edytowane 13 godzin temu przez violetta (wyświetl historię edycji)

[Annna2]

@violetta w gwarze  chyba.

dzięki

[Berenika97]

@Annna2

To bardzo piękny i melancholijny wiersz o przemijaniu i czasie. Szczególnie podoba mi się obraz "szkliwych i zawsze zmartwionych zmysłów" oraz metafora "rdzewiejącego czasu" - to niezwykle trafne określenia na jesienną refleksyjność.

Ostatnie wersy są szczególnie przejmujące - to poczucie bycia wciąż "przed drogą" mimo tego, co już było i jest, oddaje tę życiową wieczną wędrówkę i poszukiwanie.