Smok

[Wakss]

Na krakowskim Wawelu o północy 
spotkałem grupę głośnych lunatyków 
stali w okręgu kreśląc dłońmi wzory
jakby nawdychali się białego pyłu 
 

Wzniosłymi słowami gnębili ciszę 
uniżoną pod ckliwym bełkotem
żującym wypowiedzi lichy wątek
w swojej szczęce od czasu przegniłej
 

Pletli zdania o smoczym znaku z niebios 
który resztki nędzy od nich odpędził
powołując się na blade łuski węży
leżące jak owiane pleśnią ścierwo

[Alicja_Wysocka]

@Wakss Najmocniej wybrzmiało dla mnie: Wzniosłymi słowami gnębili ciszę - ten obraz sam w sobie wystarczy. Reszta nadal dla mnie trochę zagadką, ale może tak miało być.

Współczesne wiersze często są jak labirynty - autor wrzuca tam swoje symbole, prywatne tropy

i półsłówka, a czytelnik błądzi po omacku.

Ciekawa jestem, co dla Ciebie znaczył ten smok, to bardziej legenda czy współczesność?