Zgłoś

pasek żołnierski  z górskim rodowodem  ojciec pod nos mi te musztry  czym pachnie    pachnie lanie lanie bykiem  a byk swoimi mućkami  pachnie strachem  i po wszystkim   idzie lanie  moją łąką obawy  w ręku ojca zaciśnięta  groźba lania  ojciec pod nos  mi jej zapach  zawsze gdy coś zrobiłem 

@Toyer Zamyśleniowy wiersz. Ładnie napisany :)

@Annna2 Tak, ale duży paradoks polega na tym, że każdy człowiek tutaj jest w pewien niepojęty zupełnie sposób postacią centralną zupełnie :)

@Bożena De-Tre W Twoim wierszu Bożenko pajęczyna staje się metaforą cudzego świata, który niszczymy często nieświadomie. a pytanie Boga przypomina, że wolność zawsze niesie konsekwencje.   I w filmie "między wierszami" jest taki monolog starca: "Wszyscy dokonujemy jakichś wyborów. Sztuką jest żyć z ich konsekwencjami."   Podoba mi się Twój wiersz :)

@Bożena De-Tre Bożenko. Pająk. Mam kumpla. To pająk Faja. Mały tułów, długie nogi. W rogu pokoju, za kanapą, za listwą. Tam mieszka. Pajęczyna delikatna, że nitka jedwabna to przy niej jak lina cumownicza.  Co Faja je,  nie wiem. Siedzi na tej pajęczynie a ja leżę na podłodze i patrzymy się na siebie. To ja mu kruszynkę chleba rzucam delikatnie. On nic. Ale po paru minutach kruszynka wyrzucona w moją stronę. To ja mu pipetą kropelkę wody. Następnego dnia jej nie ma.   Widzę, że patrzy w moje oczy.  Nic nie mówi. I tak mieszkamy z Faja w jednym domu :)   Ech. Dziękuję pięknie Bożenko :)