Złośliwość

[infelia]

W kartonie po butach coś szeleści, popiskuje,
Mysz komputerowa gniazdko wije,

Zaraz, co jest grane? z biurka dyla dała.
A to szelma — lanie ci się zbiera.

Niucham, lupą badam — niebywałe,
Tu, w szufladzie coś grzebała,
Zjadła wiersz o egzystencji i poemat wycackany
O Mruczusiu, fuj, też zbezcześciła, wredna jędza.

 

Do aktówki wlazłaś? moja praca z matmy poszarpana.
Będzie celująca pała i nagana, losie mój ty...
„Student się wałkoni, w nosie dłubie, koleżanki podszczypuje”
Wpis w indeksie murowany czerwonym długopisem.

 

O, tu na parapecie kaktus łysy jak Kojaka glaca.
Coś ty z nim zrobiła, szelmo taka i owaka?
Niech cię w sidła złapię, popamiętasz, dam ci bobu!
Oj, zapłacisz mi za straty i udręki, ty wywłoko!

 

Pod sufitem na drabinie cichcem siedzę,
Okiem łypię — śladów zbiega zero.
Jest i skrytka pod podłogą, w niej „Świerszczyki”.
Tu cię znajdę — parkiet odskakuje, łup, łup… pusto.

 

W drzwi ktoś tłucze — Ewelina? zachodź śmiało.
Kawa, wino, filmy, puzzle? — w samą porę.
Atrakcja niebywała — mysz tu biega!
Łyyyiii! stuk, stuk szpilkami i po randce.

 

Niech ci ogon się zapętli, biegam wkoło, nasłuchuję,
Pod tapczanem ciemność, tylko licho rzuca okiem.
Noktowizja ślepa, blado na ekranie ,ty smakoszu sera,
No to znajdę cię w łazience, skarpet brudnych nie unikasz.

 

Może w szafie? skrzyp, skrzyp… Elvis? co wyczyniasz?
Królu, zwariowałeś? pokaż, z kim się chowasz?
Melpomena? no, dobrana z was jest para.
Cudzołóstwo w starym gracie — na amory się zebrało!

 

W kuchni mrówki tylko, chleb dla konia suchy,
Czosnek na wampiry, brudne gary po imprezie,
W zlewie oczodoły puste, czaszka! bryyy… okropność!
Hamlet, też tu byłeś? błazna sprowadziłeś?

 

Myszko, ile to już lat mieszkamy razem?
Chcesz mnie rzucić? ręce załamuję, wiadro łez przelałem.
Krzyżem leżę na dywanie, kurz pięściami wzbijam.
Wracaj no! gniew we mnie wzbiera — grrry!

 

Zawiedziony, załamany łkam, coś mnie w ucho drapie, kąsa.
W ekran gapię się, chusteczką oko trę, nagle e-mail błysnął:
„Ja tu jestem, twoja zguba! oto wiersz twój utracony.
Wciśnij, głupku i niedojdo, w końcu ENTER.”

 

Edytowane 2 godziny temu przez infelia (wyświetl historię edycji)

[Alicja_Wysocka]

@infelia

Co za jazda! Między absurdem a egzystencją, między skarpetą a zranieniem :))

 

Czy to wiersz o myszy? A może o chłopaku, który został jak kurz pod tapczanem - niby niewidoczny, ale ciągle obecny.
Przegryza wiersze, zakłóca randki, zostawia puste oczodoły w zlewie i znika, zostawiając tylko maila.

Śmiech śmiechem, ale pod spodem, samotność, chaos, potrzeba bliskości i złość, że wszystko się rozlazło.

Zwariowany lament po związku, który biega po kątach.

Albo po prostu trzeba było kliknąć ENTER.

W sam raz na dobranoc, taka jazda bez trzymanki :)