A ja poproszę o łyk espresso
a w nim czułości zranionych kobiet
cór, które wzrosły
w przypominaniu
słów, co jak gwiezdny
pył gładził powiek.
Gdzie łyżka z kubkiem jakby od wczoraj
i w każdym kątku szyk doskonały —
opowieść krótka o braku ciebie
o tym, że z każdym
dniem stert banały.
Naparstek czasu w pokłutych palcach
z każdej gablotki
zadra Koryntu,
a ty mi jesteś tak jak anioły,
nie wiedzieć kiedy, też do naprawy.
A ja poproszę o łyk espresso
a w nim czułości zranionych kobiet
cór, które wzrosły
w przypominaniu
słów, co jak gwiezdny
pył gładził powiek.
Gdzie łyżka z kubkiem jakby od wczoraj
i w każdym kątku szyk doskonały —
opowieść krótka o braku ciebie
o tym, że z każdym
dniem stert banały.
Naparstek czasu w pokłutych palcach
z każdej gablotki
zadra Koryntu,
a ty mi jesteś tak jak anioły,
nie wiedzieć kiedy, też do naprawy.
***
W samym wnętrzu manipulacji
czasem sprząta tutaj służąca.
Niech nie słucha, bo niepachnąca
prawda oblicz wielu słabości.
Już rozkwitnął goździk brodaty,
wielolistny w naczyniu szklanym
tworząc polny wzór ikebany
posadzony rękami taty.
W samym wnętrzu tego wazonu
jak w akwarium nie pływa ryba,
ale może, bywa lub chyba.
Czasem sprząta tutaj służąca,
niech nie słucha, bo niepachnąca
baśń Mamony o niekochaniu.
A ja poproszę o łyk espresso
a w nim czułości zranionych kobiet
cór, które wzrosły
w przypominaniu
słów, co jak gwiezdny
pył gładził powiek.
Gdzie łyżka z kubkiem jakby od wczoraj
i w każdym kątku szyk doskonały —
opowieść krótka o braku ciebie
o tym, że z każdym
dniem stert banały.
Naparstek czasu w pokłutych palcach
z każdej gablotki
zadra Koryntu,
a ty mi jesteś tak jak anioły,
nie wiedzieć kiedy, też do naprawy.
***
W samym wnętrzu manipulacji
czasem sprząta tutaj służąca.
Niech nie słucha, bo niepachnąca
prawda oblicz wielu słabości.
Już rozkwitnął goździk brodaty,
wielolistny w naczyniu szklanym
tworząc polny wzór ikebany
posadzony rękami taty.
W samym wnętrzu tego wazonu
jak w akwarium nie pływa ryba,
ale może, bywa lub chyba.
Czasem sprząta tutaj służąca,
niech nie słucha, bo niepachnąca
baśń Mamony o niekochaniu.
A ja poproszę o łyk espresso
a w nim czułości zranionych kobiet
cór, które wzrosły
w przypominaniu
słów, co jak gwiezdny
pył gładził powiek.
Gdzie łyżka z kubkiem jakby od wczoraj
i w każdym kątku szyk doskonały —
opowieść krótka o braku ciebie
o tym, że z każdym
dniem stert banały.
Naparstek czasu w pokłutych palcach
z każdej gablotki
zadra Koryntu,
a ty mi jesteś tak jak anioły,
nie wiedzieć kiedy, też do naprawy.
kocham wspomnienia
są lekarstwem na
trudne dni
szanuje je ponieważ
pomagają uwierzyć
że życie to sens
to one potrafią
odnajdować dal
która cieszy
lubię cofać się do
byłego gdzie
miłe śpi
tam czas nie dokuczał
był przyjacielem
umiał marzyć
o tym i o tamtym
nie martwił się
byle czym
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
Przez Leszczym · Opublikowano
Przez Leszczym · Opublikowano
