Spokój, czyli wszystko, co święte

[fawn334]

Chciałabym spokoju,
nie ciasnych luster i małego pokoju.
Spo - ko - ju,
co koi dźwiękiem i gra muzyką
na strunach wielkich planet.

 

Chciałabym melodię,
nie wrzasków, nie walki ogniem.
Me - lo - dię,
płynącą z serca Ziemi,
z jej ciemnego źródła.

 

Ptaków, krzewów, lasu,
kwiatów, zatrzymania czasu.
Miłości - 
gorącej jak słońce
i wiecznej jak zimowy mróz.

 

Wiem, że lato nie jest wieczne, 
a jesień woła ptaki ku ucieczce.
Lecz światło - światło jest domem
a cisza jest światem.

 

O, cichy świecie!
Mnie nie wołaj ku ucieczce.
Weź swoje ptaki, weź swoje kwiaty,
mnie zaś daj spokój
i sen w spokój bogaty.

 

Ja zasnę grzecznie. Ja zasnę cicho.
Zamknę powiekę, trawy rosą spowitą - 
i zniknę bez śladu
w wiecznym spokoju.

[Natuskaa]

Jest takie powiedzenie, że i szynka się znudzi, jak się ją je przez cały czas.

Spokój jest ważny i potrzebny, ale trochę ruchu w przestrzeni też się przydaje. Ruch jak koło zębate przesuwa w inne rejony, na kolejne lekcje.

 

Pozdrawiam :)