"Ach powiedz" – Poetycka pieśń o boskim pięknie kobiety | Adam Asnyk | Poezja śpiewana

[Alicja_Wysocka]

@poezje_krzyczane Tak poezja zilustrowana muzyką, jest jeszcze piękniejsza, bardzo łatwo można śpiewając,

nauczyć się na pamięć. Majstruj i remajsteruj, (jakie słowo nowe, fajne) będę szukała

i słuchała, a wiersze się później od słuchania, same napiszą - dobranoc. :)

Edytowane 19 Sierpnia przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)

[Alicja_Wysocka]

 

Róża

 

Ach ta róża! ach ta róża!

Co się w twoje okno wdziera,

Na pokusy mnie wystawia,

Sen i spokój mi odbiera...

 

Wciąż z zazdrością myślę o niej,

Choć jej nie śmiem dotknąć ręką,

Bo mnie gniewa, że bezkarnie

Patrzy nocą w twe okienko.

 

Rad bym nieraz rzucić wzrokiem,

Błądząc w wieczór po ogrodzie,

Rad bym dojrzeć... ale zawsze

Stoi róża na przeszkodzie!

 

Ona winna! ona winna!

Że ciekawość moję draźni,

Bo gdzie sięgać wzrok nie może -

Sięga siła wyobraźni.

 

Odtwarzając piękność twoję,

Coraz bardziej tracę głowę,

Zamiast pączków - zawsze widzę

Twe usteczka karminowe.

 

A gdy jeszcze wonne kwiaty

Poosrebrza blask księżyca,

Wtedy, wtedy w każdej róży

Widzę tylko twoje lica.

 

A myśl coraz dalej biegnie -

I wypełnia postać cudną,

I odsłania wszystkie wdzięki...

Bo fantazję wstrzymać trudno.

 

Widzę ciebie na wpół senną,

Snem rozkoszy rozmarzoną,

Widzę włosów splot jedwabny,

Śnieżną falą drżące łono

 

I te usta, co miłośnie

Wpółotwarte - chcą czarować;

I rozważam: co za rozkosz

Takie usta pocałować!

 

Krew się ogniem w żyłach pali,

Chcę ten obraz pieścić wiecznie...

Lecz przy róży - pod okienkiem

Stać młodemu niebezpiecznie.

 

Gdybym tylko mógł być pewny,

Że cię, piękna, nie oburzę,

Byłbym, byłbym już od dawna

Pod twym oknem zdeptał różę.

 

Przesłuchałam całego Asnyka, a jeden wiersz tutaj przeniosłam, dziękuję. 

AI ma nienaganną dykcję no i idealnie trzyma tonację, Jedno i drugie w j, polskim i w muzyce - bardzo sobie cenię.

Edytowane 19 Sierpnia przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)

[Alicja_Wysocka]

 

 

[Alicja_Wysocka]

 

Rozmowa ze słowikiem

 

Powiedz słowiczku, powiedz mój mały,

 Błagam na wszystko na świecie;

O czem ty śpiewasz przez wieczór cały,

W naszym ogródku w lecie?

 

Czy opowiadasz swoje przygody

W miłym rozgłośnym śpiewie,

Jakieś przeleciał wonne ogrody,

 Na jakiem spoczął drzewie?

 

Czy jak się kryjesz w liście zielone

Gdy skwarne słońce pali?...

Jak rankiem strząsasz piórka zroszone

 W cichej powietrza fali?

 

Czy o gwiazdeczce maleńkiej, drżącej,  

Na lazurowem niebie?

Czy o tej wodzie z wolna ciekącej,  

Powiedz mi, proszę ciebie?...

 

— O ja ci powiem, śliczna pastuszko:  

Śpiewam piosenkę twoją,

Kiedy ci za czemś tęskni serduszko,  

I oczy we łzach stoją.

 

Kiedy zanika twój uśmiech słodki

I patrzysz smętna, blada,

A z rąk ci lecą bratki, stokrotki,  

Kwiatek po kwiatku spada.

Edytowane 19 Sierpnia przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)

[poezje_krzyczane]

https ://youtu.be/Xx9kZ6gGhsY
To w taki sposób, tylko trzeba usunąć spację po 'https'

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 21 Sierpnia przez poezje_krzyczane
brak video (wyświetl historię edycji)

[Alicja_Wysocka]

 

[Alicja_Wysocka]

 

 

[Alicja_Wysocka]

 

[poezje_krzyczane]

@Alicja_Wysocka Nie wiem dlaczego nie wklejają się odnośniki do YT

 

Edytowane 28 Sierpnia przez poezje_krzyczane (wyświetl historię edycji)

[Alicja_Wysocka]

 

[arthema]

Niektóre wiersze aż się swoim tekstem proszą o wesołe, enegriczne aranżacje:

Znacie więcej przykładów takiej poetyckiej satyry?

[wieszcz_współczesny]

@arthema Za wesołe, za szybkie nie mój klimat, ale do tego tekstu inny pewnie nie pasuje.

@poezje_krzyczane Stokrotki - spoko, mogłoby być jeszcze bardziej melancholijne

Edytowane 8 Września przez wieszcz_współczesny
dokładniejsze odniesienie (wyświetl historię edycji)

[poezje_krzyczane]

@wieszcz_współczesny Umuzykalniłem wszystkie wiersze 'kwietne' Asnyka i są tam różne wersje i smutne i wesołe i tragiczne

[wieszcz_współczesny]

@poezje_krzyczanePrzejrzałem, niektóre są spoko, szkoda że playlisty nie podzielone właśnie na klimat wykonania.
Jako były harcerz :) mam pewne zastrzeżenie do Twojego opisu kanału.
Wiesz, że poezją śpiewaną jest każde opracowanie wiersza? Nie jest istotne jakiego użyjesz stylu muzycznego.

ps.
I mam nadzieje, że nie masz tam hip hopowego wykonania poezji bo jak trafie to na 100% odsubskrybuję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[poezje_krzyczane]

@wieszcz_współczesny Nie lubię tego okreslenia, bo kojarzy mi się albo z ogniskiem albo z Michałem Bajorem. I przyznam się, że mam hiphopowe wersje, ale są to wersje długich poematów Pan Tadeusz, Beniowski, Maria, Zamek Kaniowski, Iliada czy poematy Norwida. Niestety Pan Tadeusz, Beniowski i Iliada są w wersji AI z 2024 i nie brzmią zbyt dobrze. Niedługo wyjdzie nowa wersja Pana Tadeusza wyczyszczona z błędów poprzedniej i z wyraźniejszym brzmieniem. 

[poezje_krzyczane]

@poezje_krzyczane I ten diss Anczyca na Moskwę, tutaj tylko hip hop pasuje

[Alicja_Wysocka]

 

Zakwita w puszczach dziwny kwiat paproci,

Na jedną chwilę w tajemniczym cieniu

Cały świat blaskiem czarodziejskim złoci,

Lecz można tylko dotknąć go w marzeniu.

 

Młodość, co wierząc sama cuda tworzy,

Umie go dojrzeć w cudowności lesie,

Żadne widziadło w biegu jej nie strwoży

Pewnej, że skarb ten na sercu uniesie.

 

A choć nie uszczknie kwiecia ideału,

Co pod jej ręką jako sen przepada,

Jednak ma chwilę ekstazy i szału,

W której jest pewną, że niebo posiada,

 

Gdy się dwa serca spotkają tęskniące,

Pełne nadziemskiej piękności i żalu,

Gdy objawienie miłości jak słońce

Na ust spłonionych zabłyśnie koralu;

 

Gdy po raz pierwszy drżące a wstydliwe

Te usta w jeden pocałunek spłyną,

Gdy przez nie dusze połączyć się chciwe

Jako dwie fale w oceanie giną

 

- Natenczas w uczuć wezbranych powodzi,

W tej błyskawicy duchów idealnej,

Kwiat ów cudowny tajemniczo wschodzi

I w pocałunku kwitnie niewidzialny!

 

Tyle też jego trwania.Gdy z zachwytu

Zbudzona dusza chce go ująć w dłonie

- Zniknął bez śladu... Tylko wśród błękitu

Zostały po im jakieś dziwne wonie.

Edytowane 11 Września przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)

[Alicja_Wysocka]

 

Ból zasnął we mnie już z cicha,

Jak dziecię krzykiem zmęczone;

Łzy na dno duszy kielicha

Spływają niepostrzeżone.

 

Wszystkie żywota gorycze

Zamknąłem w sercu jak w grobie;

Niech drzemią w nim tajemnicze.

Nie mówiąc światu o sobie.

 

Lecz jeszcze męczarnia cudza

Łzę wydobywa spod powiek,

Do gorzkiej myśli pobudza

Przybity rozpaczą człowiek.

 

Jęk, który w ciemnościach słyszę,

Paląca nędzarzów skarga,

Jeszcze przerywa mi ciszę

I żalem pierś moją targa.

 

A nie tych żal mi najbardziej,

Co cierpią niezasłużenie:

Ci, jako rycerze twardzi,

Znieść mogą każde cierpienie:

 

Ci, chociaż los ich przygniata,

Chociaż nieszczęścia dłoń kruszy,

Mają współczucie od świata

I spokój własnej swej duszy.

 

Lecz żal mi tych, którym cięży

Poczucie spełnionej winy,

Co w sercu noszą kłąb węży

I cierpią z własnej przyczyny.

 

Takiej boleści posępnej

Najsilniej wstrząsa mną echo...

Gdyż w mrok ich duszy występnej

Nie można zstąpić z pociechą.

[Alicja_Wysocka]

 

[poezje_krzyczane]

@Alicja_Wysocka