Szorstkie już było to życie w trudzie,
dzisiaj chcę chodzić tylko w jedwabiu.
Jedwabne myśli w codzienność wplatać,
wstążki we włosach lekkością wabią.
Mów do mnie miękko, ciepło i czule,
tak by jedwabne promyki słońca
znów oświetlały mą mroczną duszę.
Jedwabnym szlakiem serce podąża.
Wystaw na słońce - rozpieść mnie świecie,
lekki wiaterek ciało owiewa.
Weż mnie na ręce, jak swoje dziecię.
Przyjemność życia znów chcę odkrywać.
Szorstkie już było życie we trudzie,
dzisiaj chcę chodzić tylko w jedwabiu.
Jedwabne myśli w codzienność wplatać,
wstążki we włosach lekkością wabią.
Mów do mnie miękko, ciepło i czule,
tak by jedwabne promyki słońca
znów oświetlały mą mroczną duszę.
Jedwabnym szlakiem serce podąża.
Wystaw na słońce - rozpieść mnie świecie,
lekki wiaterek ciało owiewa.
Weż mnie na ręce, jak swoje dziecię.
Przyjemność życia znów chcę odkrywać.
Szorstkie już było życie we trudzie,
dzisiaj chcę chodzić tylko w jedwabiu.
Jedwabne myśli w codzienność wplatać,
wstążki we włosy lekkością wabią.
Mów do mnie miękko, ciepło i czule,
tak by jedwabne promyki słońca
znów oświetlały mą mroczną duszę.
Jedwabnym szlakiem serce podąża.
Wystaw na słońce - rozpieść mnie świecie,
lekki wiaterek ciało owiewa.
Weż mnie na ręce, jak swoje dziecię.
Przyjemność życia znów chcę odkrywać.
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
.thumb.jpg.f6502cb1a7651ad2d42b9a9d4f8fd769.jpg)
Przez Annna2 · Opublikowano
Przez Annna2 · Opublikowano
Przez Roma · Opublikowano
