Gyszychty nosze V

[Annna2]

 

 

Szpury w śniygu, ziosna i żniwowanie w lato,
bo jasiań łu noju zawdy przychodziuła chibko.
Grózki, Siostra i Matulka śwanto,
to jek lelijo, nelki i zonenblumy z łogródka.
Warnijoki mojó -spsik nie łoddoło.

 

 

Do jeleni strzelać nie będę" oznajmia Steinbeck na polowaniu.
A potem nad Jeziorem Mokrym spotka się z Małłkiem, porozmawia z Newerlym.
Może zajrzał do Kurhausu, piramidę w Rapie widział, o geniuszu z Ławic słyszał.

Konferencja teherańska a potem Jałta ustanowiła nowy podział Prus Wschodnich.
Część południową otrzymała Polska,
północna wraz z Królewcem przypadła ZSRR.

Stawka większa niż życie" i wieczory w Siedlisku".
Trudne powojenne życie warmińskich autochtonów, rugowania i bilety bez powrotów.
Używanie mowy nie było mile widziane,
więc powolne jej umieranie.

Każda droga ma znak zapytania.
Słońce jeszcze zakwitnie jak wielki słonecznik.
Nią biegnę, kocham, Warmia mną pochłania.
Zniknę deszczem wraz z melodią świerszczy.
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

szpury- tropy
chibko- szybko
Grózki- Dziadkowie
lelijo- lilia
nelki- goździki
zonenblumy- słoneczniki
spsik nie łoddoło- sen niemożliwy

(Gwara warmińska)

[Berenika97]

@Annna2@Annna2Wiersz wielowątkowy, przy każdym temacie - muszę się zatrzymać, wywołuje wiele refleksji. Jest tu historia i polityka, kultura i pamięć, tożsamość regionalna. I piękne metafory 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

niosące nadzieje, końcowe wersy - cudne. 

[Annna2]

@Berenika97 Bo nasza historia jest piękna, ale bardzo trudna

dzięki

[Robert Witold Gorzkowski]

@Annna2 tak kolejna porcja solidnej historii, ja tylko się zastanawiam komu przeszkadzało mauzoleum w Rapie żeby tak nimi pomiatać a to historia taka sama jak i dziesiątki innych. Końcówka smutna to języki świadczą o naszej tożsamości z małymi ojczyznami nie powinny zanikać. Znam taką pokrewną historię o serbołużyczanach. Dopóki Niemcy ich prześladowali mieli swój język zbierali się aby kultywować tradycję. W momencie kiedy wszystko już wywalczyli i nawet nazwy w ich języku zostały napisane na tablicach w ich miejscowościach nie było komu już tradycji kultywować i rozjechali się po świecie. Okazało się że to co ich jednoczyło to walka z niemieckimi prześladowaniami jak już osiągnęli wszystko to wszystko umarło. Tyle mi przekazała znajoma z Drezna będzie już 30 lat temu.

[Annna2]

@Robert Witold Gorzkowski  Tak też i było.

Ale były też powojenne bilety w jedną stronę. Moim Rodzicom też zaproponowano, Babci- a ona przez całe życie czekała na Dziadka. A Mama bardzo się bała. Zostali.

Ale tak rozjechali się po świecie- zapomnieli może nie wiem. Pochłonęło ich nowe życie- tak jak piszesz.

Wszystko co trzymało w grupie- rozeszło się jakoś.

Dziękuję

[Maciek.J]

@Annna2 pięknie piszesz kronikarzu o Warmii i jaka szkoda , że to już ostatnia część.Ale myślę, że jeszcze niejeden wspaniały wiersz warmiński przeczytam.POEZJA.

Edytowane 7 Lipca przez Maciej_Jackiewicz (wyświetl historię edycji)

[Annna2]

@Maciej_Jackiewicz dzięki