Autorzy:
Tekst - Michał Leszczyński
Rozmowa z AI - Krzysztof Czechowski
Muza i głos - AI.
Ref.
Taki to już los taki to już psikus
podryguje do dwutaktu pan dziwak
rzadko się komu kłania, bywa zamknięty, bywa zajęty
tylu tu się przecież cieszy że nie jest wcale nim
ach ważna ta radość ważna to radość idzie o radość
da ja ja da da ja i tak
Dziwak wydawałoby się, że stroni od towarzystw
społeczności śmieją się z nieobyczajności tego pana
tu wystaje tam nie pasuje wstaje i czasem odlatuje
kompas ma nieco zaburzony busola też nie aż taka
Wpadnie jednak gdzieś w bar na jakąś słodką kawę
i złapie w lot te kilkanaście och pytających spojrzeń
śmieją się z dziwaka wygląd ma jakiś nie zanadto
społem przemilczy jego przeliczne niepełne woale
Uśmiecha się sąsiad i śmieje się znajomy barman
znowu za dużo wypił i znowu za dziwnie nagadał
gadki jego nie skleisz w ten należyty ciąg logiki
dziwak popada czasem w zug, taki zonk, muka taka
Ref.
Taki to już los taki to już psikus
podryguje do dwutaktu pan dziwak
rzadko się komu kłania, bywa zamknięty, bywa zajęty
tylu tu się przecież cieszy że nie jest wcale nim
ach ważna ta radość ważna to radość idzie o radość
da ja ja da da ja i tak
Wujek z pana dziwaka i owszem jest przedziwny
dzieci najbardziej chcą podejść, chcą doń zagadać
los tego pana wydaje się być nieco nieszczęśliwym
nie jest łatwo w życiu tak przenadto nie przystawać
Chcą czasem i leczyć tego pana by lepiej pasował
niejedna terapia zęby na nim ściera ze zdziwienia
cóż uczynić by był przystający, zrozumiały i przystępny?
Gdy wszelkie okoliczności niezacny los poprzestawiał
Nieliczni wiedzą również o możliwościach dziwaka
myśli przekorne pokątne mogą ułożyć się w pomysł
dziwnymi pomysłami - co doskwiera - świat się cały opiera
doceni ktoś niekiedy uroczy totalizm konceptualizm
Ref.
Taki to już los taki to już psikus
podryguje do dwutaktu pan dziwak
rzadko się komu kłania, bywa zamknięty, bywa zajęty
tylu tu się przecież cieszy że nie jest wcale nim
ach ważna ta radość ważna to radość idzie o radość
da ja ja da da ja i tak
A teraz zaśpiewam ci prawdę o wskazanym panu
uczynię tak abyś skądinąd do niej ładnie zapląsała
tańczysz już, dobrze, wyjawię ci więc i tę tajemnicę
nikt nie dziwi się światu bardziej niż sam pan dziwak
Ref.
Taki to już los taki to już psikus
podryguje do dwutaktu pan dziwak
rzadko się komu kłania, bywa zamknięty, bywa zajęty
tylu tu się przecież cieszy że nie jest wcale nim
ach ważna ta radość ważna to radość idzie o radość
da ja ja da da ja i tak
Taniec. Taniec. Taniec. Pląsy i dąsy i przekąsy.
Zacnie łączą pana dziwaka ze zwyczajnymi zwanymi normalsami.
