Wściekłe spektrum

[Dagna]

@Wędrowiec.1984 przeczytałam ten tekst i jestem nieco zniechęcona, bo : choroba, przemęczenie bodźcami, niecierpliwość względem własnej, utrudniającej życie  nadwrażliwości/ obciążenia - to jedno, ale traktowanie drugiego, oskarżanie go o celowość działań i imputowanie mu złych intencji - to problem chorego PL- a i jego kultury osobistej.

Postrzeganie cudzych działań, całkowicie normalnych przez filtr własnego poczucia skrzywdzenia, skutkuje rozgoryczeniem i chęcią odwetu i chcę się zapytać jakim prawem? - inni mają być traktowani jak zło z powodu osobistych problemów PL -a ?
Co robi on sam, żeby naświetlić swoją sytuację i kulturalnie poprosić i „ wyhamowanie”? ( tak, kiedyś może być „ za dużo”…)
Może nie wykonał pracy nad bliskimi i się zżyma, bo to jest łatwiejsze niż uświadamianie problemu i objęcie strategii - słowem emocje górą, zamiast nauki?

Tutaj głównym problemem  jest brak komunikacji, bo w tekście nie jest wspomniany żaden zdrowy meldunek, sygnał do świata zewnętrznego… przepraszam, ale tak się ludzi nie wychowa i w niczym nie będzie postępu lecz to pierwszy krok aby innych znienawidzić…

Ale jeśli Autor chciał pokazać całkowitą „ nieprzystawalność” tych dwóch światów, ( pomimo jakiejś pracy wykonanej w tle ) , to to się udało. 
 

pozdr.

 

[Wędrowiec.1984]

@Dagna Tekst mówi o bardzo dużym sensorycznym przebodźcowaniu, kiedy ma się dość wszystkiego. I tyle, nic więcej.

[viola arvensis]

@Wędrowiec.1984 dobrze, że chociaż w wierszach można to próbować wyrazić. Szkoda, że tak ciężko pozbyć się tego przeciążenia. 

[Dagna]

@Wędrowiec.1984 … rozumiem, ale w złości i chorobie tak szybko „ staczamy” się w odbiorze drugiego, czyniąc z Bogu ducha winnych „

normalsów”- agresorów; zawsze będę się zastanawiała czy to uprawnione, czy czegoś nie brakło ( zdrowych, pełnych poszanowania komunikatów), ale to może moja chrześcijańska ciągota, by z bliźnim się zabliźnić… ale fakt, że żaden czytelnik pomimo nawet ogromnej empatii, nie wskoczy w buty chorego, po to m.in. jest potrzebne w życiu cierpienie, aby choć w namiastce spuścić z roszczeniowości wobec życia… pozdrawiam.

[Wędrowiec.1984]

@viola arvensis Tak, przeciążenie sensoryczne to bardzo duży problem dla osób w spektrum. Ciężko się pozbierać. Potrzebny jest najlepiej ciemny i przytulny pokój, a do tego cichy. 

 

@Dagna Po pierwsze, nie jestem na nic chory. Po drugie, jak tytuł zapewne sugeruje, tekst prezentuje przeciążenie sensoryczne w spektrum autyzmu, a to jest stan, w którym naprawdę bardzo ciężko pozbierać myśli, bo człowiek odczuwa np. jak każde kliknięcie myszki rozsadza głowę. Świat wtedy przytłacza i potrzeba dużo spokoju, by wrócić do równowagi. Nikogo o nic nie oskarżam, a że świat coraz bardziej się rozpędza i jest coraz bardziej głośny, to owszem, jest nie do zniesienia i jak zawsze mi to przeszkadzało i pisałem o tym, tak pisać nie przestanę.