Rower

[Migrena]

 

 

 

Rower — rama pośrodku.
Tylko jeden pedał.
Jadę, nie wiem gdzie.

Zatrzymuje mnie cień w mundurze: — Papiery — mówi.
— Papiery? — pytam.
— Papiery — odpowiada.
Jakbym znał to słowo, ale zapomniał jego sens.

Sięgam pod koszulę, wyciągam gazety, w które byłem owinięty.
— Nie te — mówi cień.

Patrzymy na siebie jak dwie rzeczy, które nie powinny się spotkać na tej samej ulicy.

Zgarbiony, prowadząc rower z ramą pośrodku i jednym pedałem,
wracam w stronę, która wydaje się przodem.
Wczoraj tak samo, jutro tak samo.
Do domu.

 

 

Edytowane 10 godzin temu przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[Łukasz Jasiński]

Z absurdalnym sensem satyrycznym 

 

Łukasz Jasiński 

[Annna2]

@Migrena - fajny ten rower z jednym pedałem.

Końcówka mną uwiodła- choć trochę smutno brzmi- jak powrót do domu Ojca-

piękna

[Migrena]

@Łukasz Jasiński dziękuję.

@Annna2 @Annna2 dziękuję.

Ten wiersz niesie, albo raczej wiezie na rowerze ducha Samuela Becketta. Bo ja go lubię.

[Witalisa]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ciekawa przejażdżka z Beckettem

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

– niegramatyczne (może: nie kojarzył sensu)

 

(Czy rama może nie być pośrodku?)

[Migrena]

@Witalisa wypadło słowo "jego"

A rama pośrodku ?

Jest jak jest, ale u Beckketa który jest duchem tego wiersza, rama może być wszędzie.....

[wierszyki]

Dziwnie. 

Mnie zatrzymała rama pośrodku.

Pzdr 

[Migrena]

@wierszyki Ta rama. A raczej jej umiejscowienie. Ono wzbudza tutaj artystyczną irytację. Gdybym miał ten rower fizycznie, pod ręką, to poszedłbym z nim do ślusarza żeby ją przespawał gdzieś może nad siodełkiem. Później mógłbym go sobie powiesić na suficie, i zro bić taki mini  performance.

Tylko nie wiem czy dusza Samuela Becketta nie zawyła by z rozpaczy. Z sobą bym sobie poradził. Wyjął bym jedną szprychę z wiadomego roweru i przez oko, żeby widzieć gdzie ją konkretnie wpycham, mógłbym się podregulować. 

Problem w tym, że nie mam "adekwatnego" roweru.

Wybaczcie.

 

Za intrygujący koment dziękuję.