Świtem

[Jacksons Fan]

Miły mój, czy miłość prawo posiada 

Rozmazać wokół drzewa 

W mgłę nieważką

 

Czy wolno jej tak znienacka dopadać 

Porządek świata gniewać 

Czy stać się porażką

 

Miła ma, nikt jej nigdy nie zapytał 

Dlaczego oczy zmienia 

W studnie głębokie

 

Czemu przed poznaniem tak skryta 

Loty wysokie docenia 

Z zielonych okien

 

Miły mój, czy poświęceń jest warta 

By przed sobą klękać 

W zapomnieniu

 

Czy prawda to, że jej siła nieodparta 

Sprawia, że stal pęka 

W okamgnieniu

 

Miła ma, powiedz czy klucz staje mierzy 

Czy gna przez błękity 

Pomiędzy snami

 

Pozbądź się leku, gdy ku tobie przybieży 

Wtedy zachody i świty 

Po kres roku porami

[Naram-sin]

Niedopracowany, bałaganiarski rytm odwraca uwagę od treści wiersza. Forma powinna współgrać z przekazem poetyckim, a nie go deformować i zagłuszać. Za bardzo koncentrujesz się na tym, aby wcisnąć to, co masz do powiedzenia, w określone ramy, w związku z czym musisz uciekać się do różnych protez.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Co rozmazać? Czego tu zabrakło?

 

Może lepiej zacząć od nie-rymowania. Rymowanie nie jest tożsame z wartością artystyczną utworu, a pociąga za sobą wymogi rytmiczne i potrzebuje wybitnej biegłości w posługiwaniu się językiem.

A i tak najważniejsze jest tworzenie oryginalnych obrazów i logiczne łączenie ich w całość. I to w zupełności wystarcza, nie są potrzebne żadne dodatkowe polepszacze.

 

 

To właśnie robi, notabene, dobry wiersz. ;)