Wysokie funkcjonowanie

[Wędrowiec.1984]

Wysokie funkcjonowanie

 

Schowałem się, pracuję, tylko mnie nie widać;
Znów jestem w swoim świecie. Ależ tu przytulnie,
Tak ciepło i ciekawie. Chcesz posiedzieć u mnie?
A może sama często także gdzieś odpływasz?

 

Na zewnątrz, tyle rzeczy na człowieka czyha,
A tutaj, na wysepce, pięknej acz bezludnej,
Jest cicho. Może ze mną… Może zechcesz również,
Jak kiedyś na piaskowych wydmach się kołysać?

 

Lecz burza, gdy nadejdzie, zniszczy sanktuarium,
I w hałas bezlitosny wszystko znów obróci.
Gdy bronić będę musiał najświętszego skarbu,

 

A z marzeń delikatnych pozostaną gruzy,
Śród wichur i błyskawic, meltów i shutdownów,
Spróbuję neurotypu troszkę się douczyć.

 

---

 

Edytowane Poniedziałek o 12:56 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[Marek.zak1]

Taki własny spokojny, bezpieczny habitat jest kuszący, ale burza, jak piszesz, i inne żywioły mogą zniszczyć miejsce odosobnienia, sanktuarium spokoju, więc tylko można sobie pomarzyć.  Fajny sonet, ale u Ciebie to standard.

 

[Wędrowiec.1984]

@Marek.zak1 @sisy89 Dziękuję. :)

 

Edytowane Poniedziałek o 15:27 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[Jacek_Suchowicz]

ładny sonet a w nim reakcje autystyków - kto nie ma z nimi do czynienia nie wie 

oni też pragną akceptacji, zrozumienia i miłości

pozdrawiam

[Wędrowiec.1984]

@Jacek_Suchowicz Dokładnie tak jest. Dziękuję.

[Alicja_Wysocka]

@Wędrowiec.1984 Widzę piękny obraz wewnętrznego schronienia, które chroni i koi, ale też musi mierzyć się z burzami z zewnątrz – i z tym, co wewnątrz, gdy świat się do nas dobija. Takie „wysokie funkcjonowanie”, które kosztuje więcej, niż widać. Odbieram Twój wiersz tak,  jakbyś opisał coś, co czasem sama czuję, tylko lepiej, ciszej, głębiej.

Serdeczności :)

[Wędrowiec.1984]

@Alicja_Wysocka Dokładnie tak. Dodam jeszcze od siebie subtelnie, że tytuł nie wziął się znikąd. :)  Dziękuję.

[Łukasz Jasiński]

@Jacek_Suchowicz

 

Autyzm jest chorobą genetyczną - wrodzoną, a zresztą: co pan robi? Niech pan zacznie pracować społecznie z ludźmi chorymi na autyzm, biorąc pod uwagę ich punkt widzenia, to: ja - jako osoba niesłyszącą z nabytą niepełnosprawnością pragnę wydać trzy miliony tomików wierszy w dwudziestu różnych językach i otrzymać Literacką Nagrodę Nobla! Niech pan, panie Jacku, wróci na ziemię!

 

Łukasz Jasiński

Edytowane Poniedziałek o 16:06 przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)

[Jacek_Suchowicz]

@Łukasz Jasiński

a jednak ktoś to robi, ktoś oprócz rodziców  niekoniecznie święty

oni też pragną żyć!!!

"miarą naszego człowieczeństwa jest szczęście niepełnosprawnych"

Edytowane Poniedziałek o 16:11 przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)

[Naram-sin]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Największym paradoksem jest, że socjalizacja osób autystycznych przebiega dokładnie w odwrotnym kierunku niż w przypadku osób neurotypowych.

[Rafael Marius]

@Wędrowiec.1984

 

Na mój ogląd o autyzmie wysokofunkcjonalnym? 

[Wędrowiec.1984]

@Naram-sin @Rafael Marius Dziękuję. Zadziwiające jest to, że ludzie wciąż tak mało wiedzą o spektrum autyzmu. Stereotypem jest człowiek, który krzyczy i "chodzi po ścianach". To niesamowicie krzywdzący obraz.

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

W moim pokoleniu tylko tacy mieli diagnozę, reszta musiała być zdrowa.

 

Ja jestem przekonany, że w mojej klasie też takie osoby były i chyba nawet wiem kto, ale oni nie mieli żadnego rozpoznania.

A nawet gdyby mieli, to co by im to dało?

 

Ja w liceum miałem silne zaburzenia psychosomatyczne i nikogo to nie obchodziło.

Żadnej terapii pomimo trzech psychoterapeutów w rodzinie.

 

Wierz mi teraz jest o niebo lepiej pod tym względem.

[Naram-sin]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Rozwrzeszczane, szalejące jak stado małpiszonów dzieciaki uczy się bycia spokojnymi, uważnymi, i przestrzegającymi norm społecznych. Osoby autystyczne uczy się tego rozwrzeszczenia (nawet na siłę) i łamania zasad.

[Wędrowiec.1984]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Prawidłowo, wreszcie.

 

Skąd masz takie informacje? No chyba, że chodzi o osoby bez diagnozy, nieświadome bycia w spektrum, to się zgadzam. W neurotypowym świecie trzeba jakoś się odnaleźć. Wiele osób w spektrum maskuje zachowania neurotypowe, co skutkuje prawie zawsze po prostu niesamowitym wyczerpaniem.

 

Edytowane Poniedziałek o 18:50 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[Naram-sin]

@Wędrowiec.1984

Nie masz takich doświadczeń, że na siłę wyrywa się osoby autystyczne z ich strefy komfortu, pod hasłem uspołeczniania? I mam na myśli sytuacje, w których jest to czysta sztuka dla sztuki.

Czasem w internecie można się natknąć na opisy różnych skandalicznych sytuacji, ze skarg rodziców.

Każdy normalny człowiek uważa świetlicę szkolną za miejsce, w którym dziecko powinno spędzać jak najmniej czasu (hałas, chaos, małpi rozum, dżungla). Dzieciom z autyzmem (zdiagnozowanym, posiadającym dokumenty specjalistyczne, czy jak to tam zwał) w ramach przyzwyczajania się do życia społecznego terapeuci potrafią zalecić obowiązkowo chodzenie do świetlicy (bo muszą się przystosowywać).

Czytałem kiedyś o chłopcu, który nie lubił kina, bo denerwowały go współczesne filmy dla dzieci: hałaśliwe, pełne dynamicznych, agresywnych obrazów, humoru słowno-sytuacyjnego, którego nie załapywał. Twierdził, że filmy w kinie są głupie (zresztą miał rację). Psycholog szkolna niemal zmuszała go do tego, aby chodził na wyjścia klasowe do kina, bo nie może 'odstawać'. To był zdiagnozowany chłopiec, z jakąś lekką formą autyzmu.

Innych rodziców terapeutka nagabywała, żeby wysłali dziecko na kolonie czy obozy (wakacje spędzane w ulubionym miejscu z rodziną miały jakoby ograniczać jego rozwój społeczny i relacje rówieśnicze).

Po przeczytaniu tych rewelacji zacząłem wątpić w psychologię w ogóle.

Być może nie zawsze jest tak drastycznie - zależy na jakiego specjalistę trafi?

Choć wiadomo, internet lubi sensację i nie ma tu przeniesienia na skalę ogólną.

Ale wyciągnąłem z tego wnioski, że jeśli dzieci neurotypowe uczy się przestrzegania reguł życia społecznego, to w przypadkiem autystycznego dziecka sukcesem jest, gdy zaakceptuje ono ich przekraczanie.

[Wędrowiec.1984]

@Naram-sin W temacie autyzmu siedzę naprawdę bardzo głęboko, ale o tym napiszę Ci na priv.

[Wędrowiec.1984]

@Andrzej P. Zajączkowski @Natuskaa Dziękuję.

[Robert Witold Gorzkowski]

@Wędrowiec.1984 dobry sonet z podjęciem trudnych tematów które zawsze będą powodowały złożony odbiór w społeczeństwie.

[Wędrowiec.1984]

@Robert Witold Gorzkowski Dziękuję. Tak, to prawda, jak już zresztą zauważyłeś.

 

@MIROSŁAW C. Dziękuję.

Edytowane 15 godzin temu przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)