Ćma.

[Tenebrae]

Ja jestem dla ciebie zawsze,

a gdzie dla mnie jesteś ty?

Czemuż cię nie ma gdy wkraczają mgły?

gdy wszystko milknie dookoła,

a Ty wyraźnie słyszysz, 

że moja dusza kona?

czasem czuję się jak ćma,

która jak głupia,

ciągle do światła gna,

myśli,

że ją spotka coś miłego,

że uchroni ją od złego,

lecz to złudna nadzieja,

w tych czasach ciężko znaleźć przyjaciela.

[Naram-sin]

Ten wiersz ma zapewne jakiegoś adresata, na którym, jak widać, nie zrobił wrażenia.

W związku z tym wyruszył w świat w poszukiwaniu kogoś, kto ulituje się nad tą konającą duszą.

Chodzi wśród ludzi jak ekshibicjonista, pokazuje swoje cierpienie, agonię, rozpacz - i dziwi się, że każdy odwraca wzrok z zażenowaniem lubi odsuwa się dyskretnie.

Może lepiej byłoby zmienić perspektywę pisania, i w centrum umieścić świat, a nie siebie, to wtedy wiersz znajdzie punkty styczne z wrażliwością czytelnika, który też przecież ogląda i odczuwa ten sam świat. Ale może robi to  inaczej, i chętnie dowie się, co ma na ten temat do powiedzenia autor?

Wtedy może i łatwiej znaleźć znajomych, przyjaciół...

 

[Ewelina]

@Tenebrae czasem jest trudno...ale nie warto się poddawać.

Pozdrawiam 

[Leszczym]

@Tenebrae Same fakty!!

[Tenebrae]

@Leszczym dziękuje:)

@Ewelina oczywiście, nadzieja matką głupich. dziękuje za miły komentarz i również pozdrawiam:)

@Naram-sin wiersz napisany jest z pierwszej osoby ponieważ tylko na kartce papieru autor może wyrazić swoje uczucia. Do tego ten człowiek nie chodzi wśród ludzi z cierpieniem wymalowanym na twarzy, chodzi o to, że cierpi wewnętrznie ale nie chce tego ukazać:)