(Osadzam się w życiu, osiadam...)

[beta_b]

Osadzam się w życiu, osiadam,
jak drzewo za późno sadzone.
Koronę mu przyciąć wypada.
Nie wszystko jest jednak stracone.

Podlewać je trzeba troskliwie,
na mszyce uważać i grzyby,
wzrastało by zdrowo, szczęśliwie
i życiem nie żyło na niby.

Osadzam się w życiu, osiadam
i lepiej już znoszę wichury.
I pragnień nie muszę się lękać,
bez lęku też patrzę na chmury.

Dojrzałość to zalet jest pakiet.

I sensu nie szukam. Przychodzi.
Nie walczę już z całym światem
a nawet się z nim chcę pogodzić.

Osadzam się w życiu, osiadam,
drobnym nasycam promieniem
i piję, kiedy deszcz pada,
i kwitnę, gdy mróz zelżeje.

 

Osadzam się w życiu, osiadam.

La lalalalala la lala...

Nie muszę nikogo udawać,

bo jestem. La lalalala la.

 

 

 

Edytowane 6 Czerwca przez beta_b (wyświetl historię edycji)

[Wędrowiec.1984]

@beta_b No i dobrze. Walka z całym światem jest z góry skazana na niepowodzenie, ale szanować się trzeba. Ja również z wieloma rzeczami się pogodziłem. Neurotypowy swiat taki jest, jaki jest i nic tego nie zmieni, ale... ja też jestem, jaki jestem i też się z tego cieszę i akceptuję. Spoko wiersz. :)

[Łukasz Jasiński]

@Wędrowiec.1984

 

Świat zmieniają wybitne jednostki, a nie tłumy ludzi...

 

Łukasz Jasiński 

[Marek.zak1]

Powiew optymizmu, nowa chęć do życia i pogodzenia ze światem w ładnie napisanym, refleksyjnym wierszu. Życzę peelce zakwitnięcia, bo w końcu mamy wiosnę. Serdecznie pozdrawiam 

[beta_b]

@Wędrowiec.1984 pogodzenie (i nauka odpuszczania) jest podobno miarą dojrzałości. 

@Łukasz Jasiński ale po co od razu świat zmieniać? 

@Marek.zak1 kwitnę z nerwów. Za dużo pracy i odpowiedzialności. Fota z soboty, co kilka dni duży piknik. 14-15.06 na Pl. Romantycznej. 

 

Pozdrawiam wszystkich. To piosenka, nucę ją. Może i Wam się da zanucić? Bb

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Wędrowiec.1984]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie słyszałem nigdy takiego określenia, ale brzmi logicznie.

[Dagna]

Tradycyjnie ujęty tekst wybrzmiewa autentycznie.
To piękne, tak „ spocząć w sobie” jak PL- ka, dojrzale się ustatkować emocjonalnie, dotrzeć do własnego balansu kiedy znikają wewnętrzni krytycy, potrzeba porównań względem innych, niezdrowe ambicjonerstwo, a miłość jest tym, co trwa podczas wichur, nie zaś sztampą  idealizowania; czuć też inną odpowiedzialność w sztafecie pokoleń…  ( i to chyba tylko już moja specyfika, że potrzebuję swego „ wewnętrznego dzieciaka”, za wszystkie skarby niech zostanieee , ha, ha), pozdr.

 

P.S. …ciut przeszkadza mi rym wewnetrzny, osadzam / osiadam i bliskość słowa sadzone…

Edytowane 3 Czerwca przez Dagna (wyświetl historię edycji)

[beta_b]

Masz Dagny rację. I sztafeta pokoleń również ma w tym udział. Za wszystkie skarby niech zostanie. Ale skarby też niech będą. Będzie się czym dzielić, kiedy skarbiec nie będzie pusty. ;) bb

[Łukasz Jasiński]

@beta_b

 

Bo świat wyjątkowo szybko robi zmiany za naszym plecami w sensie geopolitycznym: mamy dwa wybory - idziemy do przodu razem ze światem lub pozostajemy w głębokim tyle, jeśli chodzi o nasze podwórko, to: są dwa wybory - chodzimy z wyprostowanym kręgosłupem i podniesioną głową lub z garbem na karku i pochyloną głową - po polskich ulicach.

 

Łukasz Jasiński 

[beta_b]

@Łukasz Jasiński to nie o to chodzi. Nie taki podział i nie takie efekty. bb

[violetta]

Gorzej jak ptak przebije balonik

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Wędrowiec.1984]

@violetta Myślę, że bb potwierdzi, iż większe jest prawdopodobieństwo, że ptak wpadnie do dyszy odrzutowca, niż to że będzie w stanie dziobem, czy pazurami, przebić taki balon. Chociaż mogę się mylić, ponieważ się nie znam, więc zostawię sobie mały interwał na popełnienie błędu. A co mi tam?

[beta_b]

@violetta nie, to ogromny kształt. W bloki ptaki nie walą. 

@Wędrowiec.1984 masz rację i intuicję. bb

@Wędrowiec.1984 w powłpce tempetarura jest średnio 70-100st.C. Napięcie powłoki tak duże, że ptak się ew. ześliznie. 

[Wędrowiec.1984]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Rozumiem. Do tego zapewne lubią się na takiej powierzchni zbierać ładunki elektryczne. 

[beta_b]

I jeszcze

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Łukasz Jasiński]

@Łukasz Jasiński

 

To proszę mi dokładnie wyjaśnić 

 

Łukasz Jasiński 

[beta_b]

@Łukasz Jasiński nie chodzi o to, co robi świat i jak my na to reagujemy. Może nam stawiać cele, wodzić za nos. Z wewnętrzej perspektywy robimy swoje, współpracując ze światem. 

[Łukasz Jasiński]

@Wędrowiec.1984

 

Żaden ptak nie przebije takiego balonu, no, może prócz drapieżnych, a w Warszawie mieszkają dwa drapieżniki - pustułka i sokół wędrowny - te mogą jak najbardziej, charakterystyczny dla pustułki jest stojący lot, ten drapieżnik potrafi na około sześć metrów stanąć w locie obok człowieka - można tego drapieżnika spotkać na Kopcu Powstania Warszawskiego, natomiast: sokół wędrowny - jak zlatuje w dół - chowa skrzydła - jest jak błyskawica i gniazduje na górnych rzędach Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie.

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane 3 Czerwca przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)

[Wędrowiec.1984]

@Łukasz Jasiński Nawet jeśli jakiś ptak byłby w stanie hipotetycznie to zrobić, to zapewne temperatura, nagromadzone ładunki elektryczne i napięcie powłoki skutecznie zmniejszają prawdopodobieństwo wystąpienia takiego zdarzenia, prawie do zera.

[Łukasz Jasiński]

@beta_b

 

A to trzeba zacząć od drugiego człowieka, a tutaj jest potrzebna współpraca - zaufanie, niestety: z tym nie jest tak łatwo...

 

Łukasz Jasiński 

 

@beta_b

 

A do 2030 roku ma być odbudowany Pałac Saski (wolałbym nazwę: Pałac Niepodległości) i okolice.

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane 3 Czerwca przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)