o poezji

[Kawonl]

Poezję prawdziwą, wybitną napiszą płomieniem,
Jedynie Ci wybrani, pod emocji natchnieniem.
Moje wszystkie, szczere pióra ruchy,
Dodadzą kiedyś człowiekowi otuchy,
Jaki byłby ze mnie poetycki ściemniarz,
Gdybym pisał kłamstwa chłodne niczym cmentarz.
Wołam więc dzisiaj na mojej kartce,
Proszę wszystkich o wytrwanie w walce,
Tylko Ci co się nie poddadzą,
W życie godne potomstwo swe obdarzą.

[Alicja_Wysocka]

@Kawonl Chciałam coś napisać, ale długopis mi się wypisał.

[- - -]

(...) wszystkim się zdawało,
Że Wojski wciąż gra jeszcze, a to echo grało. - A. Mickiewicz.

 

No więc wszystkim się zdaje, że poezję pisze się sercem, dusza, emocjami, płomieniem, natchnieniem i jeszcze nie-wiadomo-czym, w żadnym wypadku - nie językiem i nie słowami.

Aby wyżej, wznioślej, głośniej, rzewniej, z błyskiem szaleństwa w oku. Poeta, w domniemaniu wybraniec bogów, nie bacząc na efekt swojej pracy, powinien tworzyć kolejne pokraczne golemy i posyłać je w świat z misją. Jaką? Tego nikt nie wie, ale czego logika nie ogarnia, to 'czucie' dopowie. Dbałość o warsztat oczywiście jest godna pogardy, bo wielkie myśli można, a nawet należy wyrzucać z siebie jak liryczne bełty. Nieważne, że wiersz jest tylko kolejnym biuletynem informacyjnym o patroszeniu własnej duszy, co nikogo nie interesuje.  

Ważne, że, jak napisał Wojaczek,  jeszcze piją mu z rozporka.

Echo wstydzi się powtarzać te głupoty.

[Dagna]

„ (…) w słynniejszych i lepiej nam znanych sztukach jest także coś boskiego, tak, że poeta nie zdoła bez natchnienia niebiańskiego wydać z piersi potężnego i wzniosłego wiersza (…)” 

                                               Cyceron