Byłeś dla mnie

[Czarne Słońce]

Byłeś dla mnie

ciepłym podmuchem wiatru.

Uspokajającym myśli tchnieniem,

pod nazwą Zefiru, który delikatnością

roztapiał posklejane pociski gradu,

co w akcie desperacji połączyły siły,

przekraczając linię mety

wyznaczaną na grząskiej ziemi.

 

Tańczyłeś przy mnie niczym promienie,

odbijające się od tafli wzburzonego

zwierciadła.

Otulałeś promiennym uśmiechem,

który z łatwością przełamywał bariery

krew-mózg

jak dotąd niewzruszonych gapiów,

co zarażali swoją obojętnością.

 

Zostałeś powołany, by okiełznać ziemię,

a porwałeś moje serce, kroczące w ciemności.

Podmuch wiatru, który niósł nadzieję,

przeminął, pozostawiając za sobą

wrażenie osobliwości.

[Naram-sin]

Czy to jest wiersz religijny? Takie odnoszę wrażenie, zwłaszcza po przeczytaniu ostatniej cząstki, w której wybrzmiewa jeszcze spiritus flat ubi vult.

Niech sobie będzie, jako zapis takiej relacji. Jest dziecinnie naiwny, z podmuchami wiatru, otulaniem promiennym uśmiechem, tchnieniem, sercem kroczącym w ciemności. Ale w końcu pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, jak powiedział Jezus do uczniów.

[Czarne Słońce]

@Naram-sin Tylko ktoś ograniczony zadał by takie pytanie. Zaś wrażenia, często potrafią być pułapką indywidualności.