Historia edycji

@beta_b Dzięki za komentarz. @Alicja_Wysocka No jakoś tak wyszło,  dzięki za komentarz.  @MIROSŁAW C. Dzięki. 

@Łukasz Jasiński to prawda motylki i róże przesłoniły mi cały świat 

Czas tyka, czas umyka   W tej pozornej ciszy coś, jakiś dźwięk, pewna jasność rośnie w siłę   Siła? Moc? Prawda? Czy mogą zginąć?   Czy, skoro nie doszło do wyładowania?... Czy dojdzie do niego ponownie? Czy wśród zgliszczy porozrzucanych myśli, ziemia się zatrzęsie, by znów skupić je i poskładać? Czy zawieje wiatr, który nada im kierunek, tak, by spotkały się w środku oka cyklonu? I czy znów zapanuje wielkie ciepło, gdy uderzą one w ziemie? Czy grzybobranie w końcu się rozpocznie? Czy z nieba nadejdą miriady aniołów, by wspomóc ten dzień, objawić potęgę swoją.. Czy serca znów rozszarpie wicher, w gorącym, topiącym stal zarze siarki, ognia i oślepiającym blasku?   Czas tyka.. Czas umyka..   W końcu przyszedł czas by oddać należności.. Zaległości w bankach naszych serc, które przez banki cudzych wyzyskane zostały wyssane tak, by zmusić nas do katorżniczej pracy. Wśród oszustw, czarów, lęków, niewierności, odnaleźliśmy siebie, stawiając ostateczny warunek, by to, co widoczne stało się tym, co niewidoczne..   Napięcie rośnie, a dzień ma się ku końcowi Czas tyka... Czas umyka...   Nasłuchuję..

@Wochen Dziękuję.

@Robert Witold Gorzkowski   Niech pan wejdzie na mój profil i te historyczne perełki wymieni tutaj w taki sposób: tytuł i liczba czytań - wszystkie moje historyczne perełki przekraczają dwa tysiące czytań, a niektóre jeszcze mają zielony nagłówek: utwór został doceniony przez czytelników, jak widać - mało pan wie...   Łukasz Jasiński