pełny kwiatowy

[Natuskaa]

w czerwieni się księżyc gości

kwiatach różnej piękności

pachnący obietnicami wisi

aż po brzegi nimi wypełniony

 

no ale jak go ściągnąć w dół

jak usadzić przy stole życia

jak porozmawiać o wizjach

przeciąganych dzień po dniu

 

czy zrozumie czy wysłucha

czy nie skurczy się do kwadry

banalnością ziemskich spraw

czy to nie odkręci mu wentylka

 

mógłby zacząc się chować

a kiedyś całkiem znikniąć

 

[Naram-sin]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Jest to jedno z tych zabójczych sformułowań, które zasadniczo zabijają cały wiersz. Ileż to razy napisano, że ziemskie sprawy są banalne, życie szare, ludzie obojętni, świat nas nie rozumie, itd.

Nie wiadomo, czy to ma być wiersz rymowany, czy wolny, czy ma mieć jakiś rytm (bo też każda linijka pod tym względem żyje swoim życiem).

Pomysł ze znikającym 'księżycem frasobliwym' jak najbardziej do wykorzystania, ale w lepszym tekście.