Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

od wybrania - po przepływy
wody czystej (bez podniety)
na dywanach jakby żywcem
tam do beczki tu na kwietnik

lepkość szczypty teł nauczki
cienkie stany wśród depresji
zbite kanty wiecznej włóczki
po rzucanie drętwych wersji

przy czułości swoich dziatek
zamykanych jednym słowem
nad zgrubienie plików kratek
wśród czytania mewy łowiąc

nie ma strącać nurt pupilków
w aksamitach sierści zbytniej;
ani szczęściem nawet w kilku
łut roztapiać chuci w zgrzycie

 

 

(Wy macie kłopot z czytaniem moich wierszyków, ja zaś wielki problem z rozszyfrowaniem niniejszego portalu; chcę normalnie podziękować chociaż poszczególnym osobom za czytanie i próby zrozumienia to pojawia mi się z każdej strony coś innego - dlatego tu publikuję tylko (dodatkowo do sceny: "TW") bez dalszej aktywności. pzdr.!

 

 

Edytowane przez Groschek (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@patogenAI

Cześć! Zapewniam Cię, że w moich tzw. wierszach wszystko jest 2x zamierzone, jak i nieprzypadkowe; szczególnie, jeśli chodzi o nieregularność rymów to moja specjalność - czasem nawet kosztem % utraty na dostępności przekazu. Poza w/w cierpię na dziwaczna formę jakby autyzmu, który charakteryzuje się tym, że ciężko jest mi opublikować wiersz, bez zachowania prostokątności strof. Zauważalne tutaj "odchyły" to wybryki spowodowane różnorodnością grafiki.

Często używam nawet tzw. muśnięcia znaczeniowego, gdzie czytający wręcz przekonany jest, że popełniłem błąd, a było to po prostu wymuszenie drugiej płaszczyzny interpretacyjnej. Podam Ci przykład: ułamki mewy pot krwawiły nie raz szarpane wiadomością usta lenia.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Groschek zmienił(a) tytuł na sztafeta

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @UtratabezStraty Kara pozbawienia wolności staje się wyraźnie ... afrodyzjakiem. Marek nie cierpi z powodu rozłąki, lecz wprost przeciwnie - ekscytuje się nią. Więzienie zamiast oddalać małżonków, zbliża ich w jakiś przewrotny sposób. Marek zachowuje się jak nastolatek zakochany po uszy, Agnieszka zachowuje pewną normalność, ale jednocześnie gra w tę samą grę - ugryzienie, kopniaki, pokazanie języka. Ona też to rozumie i przyjmuje. Nie jest to nudny tekst, chociaż lekki ton, niemal farsowy, może wydawać się nieadekwatny do powagi sytuacji. Ale rozumiem, że to Twój zamysł. Jak zauważyła Alicja, lepiej się czyta. Zgrzyta mi jeszcze nadmiar powtórzeń - "Agnieszek".
    • @Berenika97  poruszyłaś moją tragiczną strunę, tego doświadczyłam. I wtedy oprócz wszystkich uczuć jest też samotność. Nie wiem, może nie umieją pomóc, może boją się że zranią jeszcze bardziej ? Nie wiem. Dziękuję za piękno  
    • @Annna2Zauważyłam, że ludzie mają tendencję do unikania rozmów czy odwiedzania ludzi chorych albo dotkniętych tragedią. Twierdzą, że nie wiedzą "co mówić" albo się boją. Mojej znajomej (z pracy - nie koleżance) zginęło dziecko w wypadku, zostało potrącone przez samochód i to na pasach. Gdy wróciła do pracy czuła się okropnie samotna. Zaczęłam z nią rozmawiać o różnościach, a ona do mnie "jak ja nienawidzę tego kierowcy i Boga".  To jak można "odtrącić" społecznie taką osobę? Nie chcieć pomóc?
    • @Berenika97  dziękuję Berenika. Tak, tragedia- boli że tam na ziemiach gdzie urodził się Bóg dalej jest cierpienie.. I tu wkroczyła polityka- bo politycy utworzyli kraj na prastarych ziemiach.  Bo można też zacząć od wojny sześciodniowej. I tak w kółko, spokoju nie ma. A przecież Bóg wybrał człowieka, jesteśmy my jako ludzie- sakramentem, przez który Bóg udziela błogosławieństwa narodom i światu. I tu powinien być pokój. Ale go nie ma. W Bogu wielbię Jego słowo, w Bogu ufam, nie będę się lękał: cóż może mi uczynić człowiek? (Psalm 56)   To, że chciałaś, zastanawiałaś się jak pomóc- jest piękne. Dziękuję.
    • @Dariusz Sokołowski Napisany 13-tką, ze średniówką Masz dużą świadomość literacką ale co z tego? -  za moment go zabierzesz z portalu?  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...