Witkacy moje szaleństwo cz. I

[Robert Witold Gorzkowski]

 

 

Niemoc przeokrutna dręczy serce moje
Patrząc na Twe płótna na rysunków zwoje
Oczy nadwyrężam i litery składam
Cóż Tyś chciał przekazać i na płótnach zawarł.

Stwory kolorowe błagają o życie
Farby oblekają kształty przeobficie
Pozy poronione budzą mnie o brzasku
Jakby ktoś włosami otarł je na piasku.

Precz majaczę cicho lesie wykrzywiony
Daj odpocząć głowie niech nie biją dzwony
Uszu nie rozrywa posępna muzyka
Co nie daje zasnąć i mą ręką tyka.

Każe mi bezwiednie iść przed dzieła Twoje
I oddychać nimi i oglądać znoje
Czemu mnie tak dręczysz diable rosochaty
Wróć na połoniny w zakopiańskie chaty.

Nie zaznam spokoju przy „Tworzeniu Świata”
Przy „Rąbaniu Lasu” spazmatycznych czatach
W pozornym chaosie groteskowe gesty
Fantasmagoryczne demoniczne treści.

Oczy me zamykam a tam znów projekcja
Twoje zdjęcia pędzą niczym moc złowieszcza
Na kolana padam a głowa już myli
Co dziś było prawdą co pokusą chwili.

 

"wiersz powstał na początku lat osiemdziesiątych"

Edytowane 5 godzin temu przez Robert Witold Gorzkowski (wyświetl historię edycji)

[Marek.zak1]

Bardzo Go lubię, a jego książki między realem, wyobraźnią i szaleństwem. Trochę w typie Bułhakowa, ale mz lepsze, ot 622 upadki Bunga. To powinien być Nobel. Pozdrawiam. 

[Claire]

@Robert Witold Gorzkowski

 

Udany utwór i upływ czasu mu wcale nie zaszkodził  :)

[Robert Witold Gorzkowski]

@Marek.zak1 Zgadzam się z Tobą jedna z wybitniejszych postaci w naszej kulturze. 

@Claire pewnie krytyce zostanie rymowanie ;))

[Alicja_Wysocka]

@Robert Witold Gorzkowski  Byłeś może w Jamie Michalika? (Kraków) Floriańska.

 Wiszą tam jego obrazy, którymi płacił, darując właścicielowi.

Niesamowity klimacik, duch artystów unosi się w powietrzu :)

[Robert Witold Gorzkowski]

@Alicja_Wysocka Niestety nie byłem zajrzę przy okazji. Dzięki

[MIROSŁAW C.]

@Robert Witold Gorzkowski

"Lepiej jednak skończyć nawet w pięknym szaleństwie niż w szarej, nudnej banalności i marazmie".

Pozdrawiam.