idąc Żoliborzem

[marekg]

w każdym zakątku zieleni

szeleści chwila błękitu

przestrzeń wybudzona

smakuje na niebiesko

 

nie mam pamięci do twarzy

i chmur przytulonych do nieba

raz na jakiś czas zaciskam oczy

 

opowiadam sprośne historie

wszystko mieści się między waginą i piersią

w pustej knajpie burza w szklance wódki

jest dwunasta piętnaście

i co z tego

 

Edytowane wczoraj o 10:09 przez marekg (wyświetl historię edycji)

[andreas]

Na bakier z gramatyką

 

geologowi Jaś z Żoliborza

mówił że odkrył agatów złoża

z deklinacji był dość cienki

więc odmienił źle panienki

choć dwie Agaty wciągnął do zboża

 

Miłośnik nagości

 

akty maluje Jan z Żoliborza

często modelką jest panna hoża

nagą prawdę wtedy widzi

a od jednej słyszał dzidzi

że też ciekawe są gołoborza

 

Pozdro.

[Jacek_Suchowicz]

nie ma tu grama Żoliborza (mieszkałem tam w latach 70 na Suzina)

w tej piosence jest Żoliborz

 

[Stary_Kredens]

@marekg no taki Twój wiersz , ale żeby wszystko? A nie powinno być wszystkie mieszczą się?

Kredens pozdrawia serdecznie 

[Naram-sin]

O tyle się zaczepia o poezję, o ile znajdziemy jej ślady w tym, co jest najbliżej, na wyciągnięcie ręki.

Wiersz jest sobą. Podmiot liryczny jest sobą. Nie ma tokowania, stroszenia piórek.

Poezją jest w tym wypadku odpowiedź na pytanie - dlaczego autor wydłubał z rzeczywistości te, a nie inne fanty i uznał je za ważne na tyle, ażeby je umieścić w tekście.