Zatrzymana w sobie

[Domysły Monika]

Zasypałam się piaskiem po szyję,

stygnę i patrzę...

otwieram oczy szerokie okiennice,

rzęsy gęste jak zasłony.

 

Usta już spierzchnięte,

nie mówią, łowią powietrze,

a myśli tłoczą się wszystkie naraz,

takie istotne, tak pilne.

 

Cisza spada ciężkim powietrzem,

niebo chyli się,

słucham jak pulsuje czas,

w nim utknęłam, bez słów.

 

I choć nie ma nic, co by mnie uniosło,

czuję, że to ja trzymam ziemię,

że w tej ciszy, w tej chwili,

oddycham - bez ruchu, bez końca.

 

 

 

 

Edytowane Niedziela o 12:17 przez Domysły Monika (wyświetl historię edycji)

[violetta]

@Domysły Monika to ryzykowne, nie rób tego. 

[Domysły Monika]

@violetta

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - ciekawie piszesz - 

                                                     Pzdr.serdecznie.

[andreas]

@Domysły Monika

Lubiłem takie zabawy.

Czy nie powinno być "Zasypałam"?

Pozdrawiam.

[Domysły Monika]

@Waldemar_Talar_Talar

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

@andreas

Powinno, powinno  

 

 

Edytowane Niedziela o 12:18 przez Domysły Monika (wyświetl historię edycji)

[Adam Zębala]

@Domysły Monika kolejny bardzo piękny wiersz pozdrawiam serdecznie 

[Domysły Monika]

@Adam Zębala

Jak zawsze jesteś dla mnie łaskawy

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję pozdrawiam serdecznie  

 

 

Edytowane 11 godzin temu przez Domysły Monika (wyświetl historię edycji)

[Naram-sin]

@Domysły Monika Ten jest dobry. Wierzę podmiotce lirycznej w każde jej słowo, w narastające z kolejnymi strofami emocje. Przekaz tym razem niezmącony, oszczędny, słowa nie wyskakują przed szereg, tylko płynnie prowadzą do zakończenia przejmującego w swej surowości.

Edytowane 7 godzin temu przez Naram-sin (wyświetl historię edycji)

[Domysły Monika]

@Naram-sin

Powiem Ci, jestem pod wrażeniem... Nie jestem łatwym rozmówcą, a jednak tu jesteś. Więc....

 

Poczytując twoje komentarze, które  sądzę  traktujesz bardzo poważnie i masz co do nich głębokie przekonanie, że są nauką, kierunkiem, drogowskazem, dochodzę do wniosku, że są nie tylko wyrazem twoich myśli, ale też próbą kształtowania świata wokół ciebie. I być może  wypełnieniem osobistej luki, zaspokojeniem poczucia niedocenienia, co uruchamia reakcję łańcuchową: cynizm, ironię, kpinę.
Wiesz, człowiek to wcale nie jest taki skomplikowany. Wystarczy dać mu mówić i go posłuchać - wtedy wiesz o nim więcej niż mówią jego słowa. Zawile to napisałam, ale w sumie  prawdziwe.
Bywa, że jednego dnia krytykujesz, a drugiego dnia dostrzegasz sens twórczości tego samego autora. Dzieje się tak, gdy czytasz pozytywny i co istotne; logiczny odbiór dzieła, które wcześniej sam(a) skrytykowałeś(aś)  Chcesz jednak, by ktoś cię lubił.
Swoją drogą  ile cię kosztuje wyparcie, że nie miałeś(aś) racji? Że jednak tekst ma sens?
W jednym z komentarzy napisał(a)ś;
...'A to przecież to ty, jako autor, odpowiadasz za to, co i kogo (w przestrzeni lirycznej) stworzyłeś"...
Swoją drogą to zdanie jest napisane niepoprawnie.
Ja pozwolę sobie zredagować;
..."A to przecież to ty, jako komentator, odpowiadasz za to, co i kogo (w przestrzeni rzeczywistej) stworzyłeś"...
Odważn(y/a) jesteś. Poczucie ludzkiej emocjonalności zależy od tego, jak się z nią obchodzi przybysz - ktoś, kto staje naprzeciwko. Poczucie ludzkiej emocjonalności zależy od tego, jak się z nią obchodzi przybysz - ktoś, kto staje naprzeciwko nas.

Posłużę się prostą metaforą; albo zgasisz światło albo je zapalisz.

[Naram-sin]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Ten sam autor potrafi napisać jeden wiersz dobry, drugi zły i nie  ma dla mnie większego znaczenia, czyj tekst czytam. Prawdziwe podcinanie skrzydeł to arbitralne stwierdzenie, że ktoś nie ma talentu, w związku z czym jego twórczość będzie zawsze z założenie niskiej wartości. To jest bezsprzecznie krzywdzące, dlatego, bo przekreśla z góry potencjał autora, który ze swoim "beztalenciem",  jako kompetencją niezależną od niego, niedefiniowalną i odgórnie przydzieloną przez jakiegoś arbiter elegantiarum nic już nie może zrobić. Moje przekonanie jest takie, że każdy ma zasoby do pisania dobrych wierszy. Każdy posługuje się jakimś językiem, każdy ma zmysły za pomocą których rejestruje zjawiska świata, każdy ma jakąś wyobraźnię i wrażliwość na emocje. Posługiwanie się tymi zasobami oczywiście wymaga know-how, a znamienita większość osób woli bronić do upadłego słabego wiersza, zamiast przyznać się do braku umiejętności i zastanowić się, co z tym mankamentem zrobić.

[Domysły Monika]

@Naram-sin

Do pisania wierszy trzeba fantazji. Do pisania komentarzy również. Bo jedno i drugie to sztuka. Po pierwsze, i po ostatnie… chodzi o wyczucie emocji.
Gdy czytasz czyjś tekst, dobrze jest na chwilę odłożyć na bok swoje „mam prawo do opinii” i zapytać siebie: ile krytyki mogę wcisnąć z tak zwanego buta, zanim zniszczę coś więcej niż tylko słowa? Treści, które czytasz, to nie tylko forma. To żywi ludzie ze swoją historią, czasem bardzo osobistą. Czasem pisaną nocą, ze ściśniętym gardłem. A z takimi rzeczami trzeba ostrożnie.

 

Pouczanie a nauczanie - różnica subtelna, ale kluczowa. To pierwsze wywołuje opór, to drugie buduje most.
Krytykowanie a sugerowanie -  tu też detale robią różnicę. Jedno zostawia ślad, drugie daje kierunek.

 

Komentarz to nie miejsce na dominację. To zaproszenie do rozmowy. Jeśli tak bardzo chcesz się wypowiedzieć... powiedz coś, co nie rani. A jeśli musisz coś skrytykować - zrób to z klasą, nie bezlitośnie. Uważam, że posiadasz wiedzę i wielu dzięki Tobie może rozwinąć swój talent, jednak kwestia polega na tym, że chyba za mocno zafiksowało się Twoje ego, że tak powiem.
 

[violetta]

@Domysły Monika tu wszyscy mają fantazje, uważaj na niego :) może skołować:)

[Claire]

@Domysły Monika

 

Przeczytałam wiersz z prawdziwą przyjemnością. Tak jest zawsze kiedy odnajduję teksty, z którymi się utożsamiam. I chociaż jestem tu dla wiersza i pod jego wrażeniem, to zostawię też wyrazy uznania dla Twojej elokwencji i kultury w prowadzeniu polemiki z odbiorcą.

Nie każdy dorósł do precyzyjnej gry intelektualnej. I nie każdy potrafi jest sprostać...

Niestety, nie do każdego dociera też oczywista konkluzja...ale to już inna bajka

 

Pozdrawiam  :)

 

[Alicja_Wysocka]

@violetta

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 :)))

[violetta]

@Alicja_Wysocka ja czuję się tak:)

[Alicja_Wysocka]

@violetta  Jesteś szczera jak złoto.

 Rozbawiłaś mnie, ale możliwe, że masz rację :)

[violetta]

@Alicja_Wysocka ja się przekonała, nie raz:)

[Alicja_Wysocka]

@violetta  Przyjdzie tutaj, zobaczy i się uśmiechnie. :)

[violetta]

@Alicja_Wysocka bo zobaczy naiwne towarzystwo:)