Ojczyzny mojej

[Robert Witold Gorzkowski]

 

W górę tlen oddaje ziemia w górę niosą mnie pragnienia 

Ponad ziemią się unoszę łapiąc myśli w strojny koszyk

W drugim koszu chleb dojrzewa pachnąc żyto w krąg rozsiewa

A pode mną pola niosą raz przy razie cięte kosą.

 

Góry lasy i doliny morza rzeki i równiny 

Stepy stawy jezior tonie wszystko tęskno barwi dłonie

Miasta wioski i siedliska wszędzie trawa rośnie czysta

Wiatr mnie niesie w różne strony a gdzie spojrzę gaj znajomy.

 

Ludzi morze płody znosi i do Boga je zanosi

A po drogach wiatr pokutny rozwiał pamięć dni okrutnych 

Słońce wlewa nowe tonie ja mej ziemi się pokłonię

Ludziom bydłu górom drzewom tańcom modłom wprost do nieba.

 

Bo granic nie zna Ojczyzna duchowa

Gdzie my jesteśmy Polską słychać mowę

 

Tu duch nas przyjmie w ostatniej godzinie 

A pamięć wieczna będzie trwała przy niej.

 

 

 

Edytowane 15 godzin temu przez Robert Witold Gorzkowski (wyświetl historię edycji)

[Naram-sin]

@Robert Witold Gorzkowski No, taka patriotyczna liryka w sam raz do podręcznika języka polskiego, chociaż przy obecnych trendach edukacyjnych mógłby się nie prześlizgnąć.

Akceptowalny w swoim kanonie, ale za dwa ostatnie dwuwiersze, to nawet bogoojczyźniana muza się obrazi. Udam, że nie widziałem tych rymów.

[Robert Witold Gorzkowski]

@Naram-sin zgadza się nie mogłem sam na to patrzeć ale nie miałem weny. Zmieniam żeby dłużej już nie kuło w oczy.

@Naram-sin i drugą uwaga całkiem słuszna przy dzisiejszych granicach to już nie będzie od morza do morza no i stepy gdzieś wyparowały ale cóż ja na to poradzę historii się nie cofnie.

[Robert Witold Gorzkowski]

Teraz już jest przesłodzone na amen no ale jutro i pojutrze ważne patriotycznie dni no i kiedy jak nie teraz pisać o niej