Wiosna i bagien potoki

[FaLcorN]

Tyle przed sobą, tyle za sobą.

Może koniec mi świta,

ciała spadną gałęzie.

 

Tyle przed sobą, tyle za sobą,

z wielu dróg - jedna będzie.

 

Może się uda, rozpromieni,

Serce - paleta zieleni,

a usta, jak powietrze letnie,

dreszcz bliskości przetnie.

 

Może się uda, dla nas spełni.

Biel łuny, jak światło pełni.

I trwać będzie każdej nocy,

nim przemijanie nas zamroczy.

 

Może mi przyjdzie, nagła wiosna,

by w Sercu dalej prawda rosła.

Może mi przyjdą, kolejne deszcze,

by mnie nazwali: "mokradeł wieszczem".