Wiosna i bagien potoki

[FaLcorN]

Tyle przed sobą, tyle za sobą.

Może koniec mi świta,

ciała spadną gałęzie.

 

Tyle przed sobą, tyle za sobą,

z wielu dróg - jedna będzie.

 

Może się uda, rozpromieni,

Serce - paleta zieleni,

a usta, jak powietrze letnie,

dreszcz bliskości przetnie.

 

Może się uda, dla nas spełni.

Biel łuny, jak światło pełni.

I trwać będzie każdej nocy,

nim przemijanie nas zamroczy.

 

Może mi przyjdzie, nagła wiosna,

by w Sercu dalej prawda rosła.

Może mi przyjdą, kolejne deszcze,

by mnie nazwali: "mokradeł wieszczem".

[Witalisa]

@FaLcorN – bywa, że melodia słów niesie, przynosi nieoczekiwane znaczenia (skąd wziąłeś tego "wieszcza mokradeł"?).

[FaLcorN]

@Witalisa

Z alternatywy dla "jeszcze".

[Witalisa]

@FaLcorN – cudzysłów mógł wskazywać na cytat, jest parę tropów: Waligórski, Wiechert; jeśli tak po prostu, to fajnie. Pozdr.

[FaLcorN]

@Witalisa Tak po prostu, z własnej weny.

PS. Powołuję się na hipoteczne cudze słowa, stąd cudzysłów.

Pozdrawiam!

[Gość]

Lepiej się nie przyznawaj, że słowa do wiersza dobierasz tak, aby do rymu było. Daje to często rezultat arcyśmieszny.

Rytm wygina śmiało ciało.

[FaLcorN]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Rymuję od pierwszego wiersza "na poważniej", z drobnymi odstępstwami w ramach wyjątku i reguły. Słowa są dobrane tak, by oddawały mnie. Reszta to detale.