Odeszłaś 3go maja

[Adam Zębala]

Jasny pył unosi się

nad starymi budowlami.

Z dozą tajemniczości dają znak

że wiele w sobie kryją.

 

Włosy królowej rozwiewa wiatr

idąc pośród starych budowli

udaję że jest szczęśliwa.

 

Kiedyś stąd wyjedziesz

Twój głos zabrzmi donoście,

i nawet ja słuchał go będę.

 

Czego szukasz w tym dziwnym miejscu?

Perzcież parę słów wystarczy

i mężczyzna który nie kłamie.

 

Tłum ludzi czeka, zaśpiewaj

dla nich a będą szczęśliwi.

Na końcu stoję i czekam

aż spotkamy się wzrokiem.

 

Chodzisz po środku bosymi stopami 

dywan z ludzkich rąk rozwinięto.

Nie skaleczysz stopy

i nie dotkniesz nawet ziemi.

 

Bukiet czerwonych róż przynoszę,

postoję chwilę i odejdę.

Nie chcę budzić śpiącej królowej.

Wiesz że wrócę znowu.

 

Wybacz że nie byłem

kiedy potrzebowałaś pomocy.

Nie potrzebujesz leków

jesteś przecież zdrowa.

 

Nie zasypiaj tylko patrz na mnie

po co ten zły nastrój?

Pośród zła jestem i czuwam,

tylko patrz na mnie.

 

Nie zaśniesz dzisiaj, podnieś

głowę świat na Ciebie czeka.

Wystarczy jeden mały wysiłek

nie zasypiaj bo jestem obok.

[Naram-sin]

Na pierwszy rzut oka widać, że to wiersz ważny, trudny i bolesny dla piszącego, więc zostawię go w spokoju. Popraw tylko literówkę - "przecież" i  gramatyczny błąd  "Wybacz że mnie nie było..".

 

 

[Manek]

@Naram-sin Nie zgadzam się z ostatnią częścią Twojej wypowiedzi. Błąd gramatyczny to jednak coś całkiem innego a "Wybacz że nie byłem" jest jak najbardziej prawidłowe. Jest to figura retoryczna, tak zwane niedomówienie.

[Naram-sin]

A gdyby zapisać ten wers osobno? Wolna linijka utworzy wtedy przestrzeń dla czytającego, żeby się zatrzymać, załapać o co chodzi i wypełnić wspomniane niedomówienie jakąś treścią.

Edytowane 4 godziny temu przez Naram-sin (wyświetl historię edycji)