za drzwiami kalendarza

[moina]

@Naram-sin

Myślę, że dobre... Autor tak skonstruował metafory, żeby czytelnik miał wolną "rękę" i pełny umysł refleksji. Przemyślał to, czyż nie?

 

[- - -]

@Domysły Monika W tym konkretnym wierszu uważam, że tak.

[mariusz ziółkowski]

@Domysły Monika @Naram-sin Cieszę się kiedy czytelnik szczerze komentuje wiersz i jasno przedstawia swoje wątpliwości. Jak już kiedyś pisałem, każdy komentarz uczy. Dziękuję serdecznie.

[Dagna]

Do Witalisy- to nie „ my” w tekście wyciągamy proszące dłonie ( jak tłumaczysz), lecz „słowa” i to dla mnie wybrzmiało tak pretensjonalnie, a rozrzut podmiotu nie sprzyja tutaj spójności logicznej tekstu, pozdrawiam.

 

Do MonikiDomysły - czyżbyś w pierwszej  wypowiedzi postulowała poezję irracjonalną, stricte intuitywną?- stąd już tylko krok do „ sztuki dla sztuki”. Kiedyś w paru tekstach też piętrzyłam metafory, ale dziś takie działania oceniam krytycznie, bo granica czytelności i „ przecudaczenia”( powszechny błąd) - leży w dobrym smaku artystycznym, a o ten bywa trudno ;), pozdrawiam.

 

Do Alicji Wysockiej - kneblowanie dyskusji nad odbiorem tekstu przy jednoczesnym odwoływaniu się do emocji, uważam (delikatnie mówiąc) za niepoważne, pozdrawiam.

 

Do Mariusza Ziółkowskiego - czytałam kolejny, nowy Twój wiersz pt. „ Regina”. Uproszczenie metaforyki wyszło mu znacznie na plus, pozdr.

[mariusz ziółkowski]

@Dagna Dla mnie najważniejsze jest to, że wiersz jest komentowany w różny sposób i nie da się zaprzeczyć, że żyje. Dziękuję za Twoją opinię.

[iwonaroma]

A ja jeszcze dodam, że moje pierwsze skojarzenie odnośnie tytułu było z adwentowym kalendarzem dla dzieci :), bo tam są takie drzwiczki, które się otwiera i za nimi jest czekoladka :) Za każdymi drzwiczkami jest czekoladka, ale zawsze inna więc dla dziecka to jest nie lada niespodzianka :) No i smakowitość:)

Można pociągnąć interpretację dalej w tym kierunku ;), tj. np.dziecko wyciąga dłonie po czekoladkę, słowa tu są niepotrzebne, po każdym zachodzie dnia nastaje świt kiedy dziecko może otworzyć kolejne drzwiczki i zasmakować "czekoladkę - świat" - a jest w tym wszystkim na wskroś niewinne jak biały dywan, który wprawdzie znajduje się na dole, to jednak połączony jest niewinnością bieli (i dziecka!) z Górą.

Trochę się wygłupiam, ale tylko trochę, bo przecież co czytelnik to inny odbiór. I dobrze, bo wtedy jak zauważył Mariusz, wiersz żyje :)  

[mariusz ziółkowski]

@iwonaroma ... i to jest właśnie to. Uzupełnienie będzie w wierszu, który wkleję późnym popołudniem i tak dla zabawy rymowanym. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie.

[Ewelina]

@mariusz ziółkowski piękny wiersz, pozostawia przestrzeń do interpretacji, bardzo to lubię. 

Pozdrawiam:)