Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nadzieja ma, niegdyś tętniąca życiem

Taka piękna, błyskając swym światłem

Zarażała serca osób mi znanych

Torowała prostą drogę ku wieczności

 

Nadzieja ma choć gorąca, to ulotna

jak spadające gwiazdy na niebie

Prąd ciągnie ją ku wodospadowi

Zatapiając w bezdennym oceanie myśli

 

Dziś ma nadzieja jest niczym więcej

A mglistym wspomnieniem swej chwały

Pochłonięta przez bezkresny wir oczekiwań

Którym nigdy nie potrafiłem sprostać

 

Kwaśny deszcz padający na jej grób

Powoli roztapia marmurowy posąg

Przyszedłem się nad nią pomodlić

I po raz pierwszy pozwolić odejść

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...