Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Odwieczna interpunkcja

Leszczym
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

moina

moina

Opublikowano
Opublikowano

@Leszczym  

 

? - !!!!

 

Objaśniam według moich lotów myśleniowych:

Najpierw Cię zapytałam, potem zapauzowałam (by złapać oddech) i Ci nawrzeszczałam.

Objaśnienie, które jest jednym z wielu dla niej (odbiorcy):

"Jakąś głupią nic nie wie, nierozumne jakieś stworzenie i do tego jeszcze się awanturuje"

 

Bo wydaje mi się, że "dyskusyjne imperatywy" ma każdy swoje własne;

Zasady, nakazy i ich słuszność ukłonić się muszą wolności poglądów i zadania

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

2
moina

moina

Opublikowano
Opublikowano

@Leszczym  

Chyba znowu się "wyjaśnię" z tym odbiorcą czy adresatem. Sęk w tym, że u Ciebie dobrze pisze się komentarze i jakoś mi po drodze z twoimi przemyśleniami. Wielokrotnie pisałeś, że nic nie jest takie "oczywiste", i ja zgadzam się z tym mocno osobiście, bo... Jeśli odbiorca nie przyjmie informacji, to zostaje wyłącznie adresatem i z dyskusji "nici" - to taka moja logiczna nielogiczność.

I teraz całkiem poważnie - aktywna rola odbiorcy, jego chęć zrozumienia i zaangażowania, przekształca adresowanie w prawdziwy odbiór i otwiera drogę do dyskusji.

To mniej więcej miałam na myśli.

Pisząc w skrócie - wyszło jak wyszło czyli ...

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nata_Kruk
      Modlitwa

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      .... tutaj, pomimo smutnej treści, uśmiechnęłam się, że za.. grzech.. tylko jeden, to może aż tak źle nie jest (żarcik) Samoświadomość, że potrzebuje się pomocy (w modlitwie), jest już dobrym zaczątkiem na poprawę. Dołączam też do słow... @tie-break
    • tie-break
      Płótno

      Przez tie-break · Opublikowano

      Mogłoby się nieźle czytać, jako taki flow, usiłujący oddać akt twórczy w formie strumienia świadomości, tylko zrób coś z interpunkcją, bo raz jest, raz jej nie ma, to przeszkadza w czytaniu. Albo rezygnujesz świadomie, albo jednak dopracuj, bo na razie jest jeden misz-masz. Wielkie litery też nie wiadomo dlaczego od sasa do lasa.
    • Nata_Kruk
      Kołysanka

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      @Annna2... na czas czytania włączyłam muzykę, którą dołączyłeś, ładny podkład. Anno, "Kołysanka"  to bardzo ciepłe i przyjazne słowo, ma pokołysać i Twoja.. kołysze. Przyozdobiłaś ją smutkiem, bo ktoś po drugiej stronie, tak czytam, ale dajesz w słowach nadzieję i wciąż szukasz... żeby kiedyś się dowiedzieć, poznać tajemnicę, bo przecież... miłość ma rumieńce jabłek... jakie to ładne... :) Pozdrawiam cały czas jesiennie.    
    • Berenika97
      Świtanie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski Twój wiersz czytałam powoli, smakując każde słowo. Język jest jak gobelin - gęsty, wzorzysty, wymagający uwagi. Wiersz brzmi jak modlitwa. A ta myśl o szczęściu, które ledwo się uśmiechnęło i już spada... Mocne.
    • Berenika97
      Echo zero

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Migrena Przeczytałam ten wiersz i zapadła we mnie cisza. To nie jest tekst, który się "podoba" – to tekst, który miażdży, wypala i zostawia pośrodku zgliszczy. Stworzyłeś wiersz o potężnej, apokaliptycznej sile. Każdy obraz to cięcie skalpelem, które obnaża kolejną warstwę agonii świata. "Niebo pęka jak blizna po Bogu" - katastrofa nie jest tylko ludzka, jest kosmiczna i teologiczna. Apokalipsa jest tak totalna, że zatruwa potencjał życia a nawet pożera swojego Stwórcę. Nawet "zabijasz" nadzieję - pojawia się "coś zielonego", "liść, co nie pamięta deszczu". "Słońce dotyka go jak rana światła – i w sekundę więdnie." To jest potwornie okrutne. Nie ma miejsca na nowy początek. Natura nawet nie próbuje. Prawdziwym piekłem nie jest sam wybuch, ale świadomość, która musi trwać w popiele i pamiętać, że kiedyś istniał świat. "A niebo, znużone widokiem ciał, zamyka oczy, żeby wreszcie nie widzieć człowieka" - to już nie jest obojętność. To jest rezygnacja. Ostateczny wyrok. Twój wiersz ma niesamowitą siłę wyrazu. Jest porażający i świetny!

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...