jednorożec

[Roma]

ta tęcza nie ma końca.

 

wymiotuję nie szeptem,

a krzykiem.

monochromatyczna szarość

na posadzce, rękawach,

w kącikach ust.

w niej niestrawione

wciąż wierzę.

 

leżę w rozbitym szkle, 

cząstkach kruchej duszy.

lśniące odłamki

zaklinają momenty,

zakłamują obrazy,

podrażniają oczy i serce.

 

mogę inaczej

i mogę nie zniknąć, 

tylko uwierz.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane Czwartek o 21:31 przez Roma (wyświetl historię edycji)

[Deonix_]

Z początku miałam z nim problem i przy tym dwuwersie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

się zawiesiłam.  Puenta też niedopowiedziana, ogólnie odbieram ten wiersz jako trudny, zamknięty, ale jednak unikalny w swojej symbolice, oniryzmie i wielowymiarowości :)

Zatrzymuje :)

 

Pozdrawiam ! :)

 

Deo

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - faktycznie trudny wiersz ale ciekawy - 

                                                                                       Pzdr.serdecznie.

                                                                   

[Domysły Monika]

@Roma  

 

Lubię Cię czytać. Piszesz na pograniczu takiej fantazji, którą można dotknąć, zobaczyć, poczuć. Odnosisz się przede wszystkim do wnętrza własnego ja – emocjonalnej, tożsamości poznawczej. Ta tęcza, choć różnokolorowa, bywa czasem błędnie postrzegana – jej celem jest zaprosić cię do podążania za garnkiem złota. Z pozoru piękna tęcza staje się zgubną obsesją. I jest jednorożec, symbol czystości, i tylko ludzie o czystych sercach, intencjach mogli go zobaczyć.

Wybacz, Roma, czasami mnie poniesie.

Wiersz wyjątkowy! 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[mariusz ziółkowski]

@Roma Dla mnie świetnie poprowadzony, dobry wiersz. Zgadzam się całkowicie z Moniką. Pozdrawiam.

[andreas]

@Roma

"Niedowiarkom ręczę,

że jednak można oprzeć się o tęczę." - Sztaudynger

 

Pozdrawiam.

Edytowane wczoraj o 12:32 przez andreas (wyświetl historię edycji)

[Roma]

@Deonix_ tak się właśnie zastanawiałam czy za bardzo się nie zamknęłam przy tym wierszu, ale wszystko po Twoim 'ale' i to, że jednak Cię zatrzymał, przekonuje mnie, że jest dobrze. Dziękuję bardzo za ten komentarz, pozdrawiam również :)

@Waldemar_Talar_Talar dziękuję pięknie :)

@Domysły Monika Moniko, jak czytam Twoje komentarze, to zaczynam lubić swoje wiersze trochę bardziej :) ja Ci nie mam czego wybaczać, za wszystko co napisałaś, dziękuję najmocniej :)

Trzymaj się ciepło.

@mariusz ziółkowski bardzo, bardzo dziękuję :) to dużo dla mnie znaczy. Pozdrawiam również.

@andreas prawda.

Dziękuję bardzo, że zajrzałeś, pozdrawiam serdecznie :)

@MIROSŁAW C. @Leszczym dziękuję za ślad :)

[Domysły Monika]

@Roma  

..."zaczynam lubić swoje wiersze trochę bardziej"...

 Masz w sobie talent przepływu myśli na słowa, nie szukasz ich, one znajdują ciebie, nie filtrujesz ich przez pryzmat dopuszczalnej formy czy jakości. Za - raz powstaje treść i dlatego się zastanawiasz, czy jest dobrze, bo tak mało tu poprawek.

Pozdrawiam i do poczytania

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.