Pieśń skowronka

[Domysły Monika]

W ciemnym pokoiczku,

na drewnianym stoliczku,

rozsypane dziewczyny korale.

 

Chłopiec rumiany, mocno zdumiały,

naciągnął cylinder, wyszedł, trzaskając drzwiami!

 

Wybiegła siostra i brat starszy,

zawodząc żałośnie, że panna młoda 

zapewne się wstydzi...

 

Matka chustą czoło ociera,

ojciec palcami nerwowo przebiera.

 

A ona wstała, rękami suknię pogłaskała

i nucąc wesołe pieśni, pobiegła

za skowronkiem pleść na łące cuda wianki.

[Jacek_Suchowicz]

coś w tym jest a może spróbuj tak:

 

w ciemnym pokoiczku

na drewnianym stoliczku

korale dziewicze

 

a chłopiec rumiany

mocno zadumany

z trzaskiem drzwiami wyszedł

 

pociągniesz dalej?

[Domysły Monika]

@Jacek_Suchowicz  

Próbowałam twoim rymem coś napisać, wiele kartek poszło z dymem. Mój kolega, współtowarzysz, patrzył na to "spod" oka. Niby coś tam we mnie drzemie, ale liczyć to ja umiem, tylko że na siebie. Mówią, że w szkole na matmie w oślej ławce siedziałam - a ja w ostatniej grzecznie słuchałam.

 

Tekst wygrzebałam z starego zeszytu, rok 1998  

 

Edytowane Czwartek o 18:26 przez Domysły Monika (wyświetl historię edycji)

[Jacek_Suchowicz]

już jak piszesz to rymujesz:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Domysły Monika]

@Jacek_Suchowicz przyznam że mnie trochę w to popchnąłeś... 

Rzuciłeś przynętę - połknęłam haczyk

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[iwonaroma]

Zrzuciła balast :)

 

[Domysły Monika]

@iwonaroma dokładnie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A co jej będą mówić jakie nosić ma korale

[Mitylene]

@Domysły Monika ja bym przeredagowsła ostatnią strofę, bo dużo tam się dzieje:" wstała, pogłaskała, nuciła, pobiegła,plotła cuda wianki". Skracając " mysl" pozostawiłabym dla odbiorcy pole do wyobraźni:) Wiersz podejmuje ciekawy   temat, przeniósł mnie w klimat "Chłopów" Reymonta. Pozdrawiam:)

[Domysły Monika]

@Mitylene 

Przyznam, że uśmiechnęłam się do tego tekstu, jak go odkurzyłam z "szuflady niebytu".

Mówisz, że dużo się dzieje w ostatniej strofie...

To był rok 1998 - zapewne dużo się działo.

Wtedy pewnie dużo rozwiązań łatwych w głowie było. Ech, ta wyobraźnia!

[Alicja_Wysocka]

@Domysły Monika to miał być chyba wiersz z rymem, no prawie, prawie Moniczko

Kilka rymów znalazłam :)

[Mitylene]

@Domysły Monika niewątpliwie wyobraźnia płata figle, bo mnie przeniosła do klimatu z "Chłopow", a tu pojawia się przywołany przez Ciebie rok 1998. Niebywałym atutem tego wiersza jest jego wielowymiarowość  interpretacji. Takie wiersze lubię, z nutą niedopowiedzenia. 

[Domysły Monika]

@Alicja_Wysocka  

Chyba kiedyś tym "tropem" szłam... Rymem

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

"Noce i dnie", "Trędowata", "Wierna rzeka" i wiele innych, widzę, były mi bliskie. Chyba czas lekko zawrócić

Alicjo, udało mi się rymem Cię poczęstować, choć nieudolnym, ale chęci się liczą! 

 

@Mitylene dużo dla mnie znaczą te słowa dziękuję  

 

Edytowane Czwartek o 21:43 przez Domysły Monika (wyświetl historię edycji)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - przyjemny wiersz - 

                                                       Pzdr.serdecznie.

[Domysły Monika]

@Waldemar_Talar_Talar dziękuję bardzo.

Pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[andreas]

"Naga to ona nie była wcale.

Miała pończochy i korale." - Sztaudynger

 

I mój limeryk

 

Bankier zdzierca

 

żona bankiera widząc go w Spale

jak z Ewki ściągnął nawet korale

a być może i odsetki

że zazdrosna o kobietki

też chciała popaść w długu spiralę

 

Pozdrowionka.

[Domysły Monika]

@andreas  

Pończochy? Chyba jeszcze nie te czasy.
 A korale rozsypała bezwstydnie na drewnianym stoliczku. 

Trochę jestem zdziwiona, że żona bankiera zapomniała, że kobieta nie lubi być nikomu nic dłużna (w dużym stresie pewnie myślała). 
W danej sytuacji obiera realizację powiedzeń dwóch "skromnych": 
"zemsta smakuje na zimno" 
 "nie znasz dnia i godziny".

Oj, szkoda mi tego bankiera!

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.