Rozbitek w oceanie chaosu

[Gryka]

Śnie niespokojny, do łoża wgnieciony

W tej rzeczywistości z koszmaru

Zdradliwe myśli kuszą swym owocem

W oddali słyszę śpiew syren

Z nadzieją ku nim podążam

 

Uwięziony w tym szkaradnym umyśle

Węże pełzają do środka mózgu

Zaczynam miotać się bezmyślnie

Czarna śmierć się rozprzestrzenia

 

Piekielne tortury, psychika powieszona na sznurze

Grawitacja ciągnie w dół, wprost do mojego rdzenia

W czeluściach serca słyszę nadchodzącą burze

Widzę bestie, z uśmiechem wyłaniają się z cienia

 

Jak Prometeuszowi wyjadają mi wątrobę

Kara za egzystencję, za brak cierpienia

Nie ma ratunku, nikt po mnie nie przyjdzie

Sól w moich ranach się nie rozpuści

[Domysły Monika]

@Gryka mroczne nawet bardzo. Przekaz mocny taki trochę niepokojący.

Ciekawy

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.