Comarzec

[aff]

 

 

Tęsknię za mamą. Za to, co jeszcze, gdy przeważało:

słońce i wiosna. Gdy lekki kolor miłej sukienki

zaskoczył, jakby rzecz najzwyklejsza uszyta dla mnie.

 

Że rybę można nawet i z głową wyciągnąć z domu.

I w nieskończoność jej porzeczkowe zajadać dżemy.

 

 

 

Za miękkim dźwiękiem w mig składanego futeraliku.

Co rzec? Po jesteś. Że się podziało właściwym torem.

Drobiazgi takie, krzywizny palców, odciski, które —

 

ten sam pudrowy ucisk jej dziąsła, wszystko, co zdarło

się — musi zostać jak pyłek kwiatu — w nas żywą tkanką.

 

 

 

 

 

Edytowane Piątek o 12:53 przez aff
/ (wyświetl historię edycji)

[_M_arianna_]

@aff

 

Za tęsknoty od samego początku.

 

[aff]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję @_M_arianna_

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.