bo to przeżył
ktoś coś widział
może widział
a może mu się przywidziało
ktoś coś słyszał
może słyszał
a może mu się przesłyszało
ktoś coś czytał
może uwierzył a może nie
kto to wie
między mną a rzeczywistością
ściany przeliczne
burzę je
oddechem pneu-matycznym
oddycham
mój oddech prze
póki się nie wedrze
do życia
bo to przeżył
ktoś coś widział
może widział
a może mu się przywidziało
ktoś coś słyszał
może słyszał
a może mu się przesłyszało
ktoś coś czytał
może uwierzył a może nie
kto to wie
między mną a rzeczywistością
ściany przeliczne
burzę je
oddechem pneu-matycznym
oddycham oddycham oddycham
mój oddech prze
póki się nie wedrze
do życia
Znikomek umieścił
siebie w balladach.
Zadaje pytania
metafizyczne.
Rysuje na kartce.
Po trzecim kwadransie
Otwiera się księga
na pustych stronicach.
Nasz Znikomek traci
kształty oraz formę.
Po chwili zmienia się
w kosmologiczny pył.
Przystaje on do gwiazd.
Skrzat w końcu powraca.
Po godzinie księga
rozrywa się na strony
za sprawą czterech wiatrów.
Znikomek zaklina los.
Przez Łukasz Jasiński, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
(1).thumb.jpg.7c0b4097619d658f3e871e8282fcfe8d.jpg)
Przez poezja.tanczy · Opublikowano
Przez poezja.tanczy · Opublikowano
Przez poezja.tanczy · Opublikowano
Przez poezja.tanczy · Opublikowano
