@mariusz ziółkowski ... za domem, nad stawem, najlepiej się.. marzy.. do tego gwiazdy "pod ręką",
bo w stawie i nie trzeba już głowy zadzierać w górę, żeby na nie popatrzeć.
Dołączam także do słów Leny2.
Bardzo fajnie to poskładałeś... i ten wstęp o byciu kwiatkiem... w zasadzie.. nie byciu..
dzięki temu czytam co czytam... :)
Pozdrawiam.
@mariusz ziółkowski ... za domem, nad stawem, najlepiej się.. marzy.. do tego gwiazdy
i to "pod ręką"... :) w stawie, i nie trzeba już głowy zadzierać w górę, żeby na nie popatrzeć. Dołączam także do słów Leny2.
Bardzo fajnie to poskładałeś... i ten wstęp o byciu kwiatkiem... w zasadzie.. nie byciu..
dzięki temu czytam co czytam... :)
Pozdrawiam.
@mariusz ziółkowski ... za domem, nad stawem, najlepiej się.. marzy.. do tego gwiazdy i to "pod ręką"... :) w stawie
i nie trzeba już głowy zadzierać w górę, żeby na nie popatrzeć. Dołączam także do słów Leny2.
Bardzo fajnie to poskładałeś... i ten wstęp o byciu kwiatkiem... w zasadzie.. nie byciu.. dzięki temu czytam co czytam... :)
Pozdrawiam.
Znikomek umieścił
siebie w balladach.
Zadaje pytania
metafizyczne.
Rysuje na kartce.
Po trzecim kwadransie
Otwiera się księga
na pustych stronicach.
Nasz Znikomek traci
kształty oraz formę.
Po chwili zmienia się
w kosmologiczny pył.
Przystaje on do gwiazd.
Skrzat w końcu powraca.
Po godzinie księga
rozrywa się na strony
za sprawą czterech wiatrów.
Znikomek zaklina los.
Przez Łukasz Jasiński, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
(1).thumb.jpg.7c0b4097619d658f3e871e8282fcfe8d.jpg)
Przez poezja.tanczy · Opublikowano
Przez poezja.tanczy · Opublikowano
Przez poezja.tanczy · Opublikowano
Przez poezja.tanczy · Opublikowano
