Przedostatni przed porucznik

[aff]

 

*

 

Uciął sobie drzemkę.

Krzepki,

to i łatwo na talerzyk —

ze snu płaszczyk galaretki:

 

*

 

— Dajcie go — nie rusałkom !

Pięknobrewej i miłej —

umiejącej serdecznym

palcem snuć perspektywę.

 

Po dziecięta dla objęć,

co rodzić, jemu będzie.

Silna, by przyszłość unieść,

w rachunki niepamiętne.

 

By szedł wyprostowany,

ciągnąc życia tobołek,

a płochliwy smuteczek

tylko łączył oboje.

 

*

 

Z poczekalni strzał zabrał

putto go i w zegarze

zaklął czas, aby przysiąc

ze wskazówek w nadmiarze:

 

*

 

— Lubić zwłaszcza mokre wiosny,

aby ciągnąc się w płaszczach,

unieść chmury w kapturze.

 

Dogonimy się, uwierz!

 

„Taka jednostka

może sprostać.”

 

Talerzyk, Raz Dwa, Trzy

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 6 godzin temu przez aff
🙂 (wyświetl historię edycji)