Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@Alicja_Wysocka Kochana, nie wiem co decyduje o byciu wierszem, choć te słabe intuicyjnie wykrywam ;). Jeśli rachunek się zgadza, to niech będzie. :D 

 

@Marek.zak1 Czy środkowy, najsłabszy w sztafecie ma zrezygnować z biegania? ;) musi tylko ćwiczyć i poskromić ego, które niedojrzałe, może popadać w skrajności. 

 

Ściskam oboje. Bb 

Opublikowano

@beta_b

Nie rozumiem czemu ucisza się - smutek, żal, przygnębienie, większą lub mniejszą rezygnację.

Dobrze jak to się z nas lub z kogoś uleje.

Mało tego uważam że takie wiersze dla kogoś kto nie umie tak składać słów, są swego rodzaju pomostem w "oswojeniu" .

Jakkolwiek to nie zabrzmi - masz ogromny talent w pisaniu trudnych emocji w sposób; harmonijny, płynny, subtelny..

Opublikowano

Najlepszy sposób to nie nie chcieć za wiele. Oglądałem ostatnio program o japońskich pracownikach(głównie korporacji).

30 tysięcy samobójstw rocznie z powodu przepracowania lub stresów związanych z pracą. To daje do myślenia.

Opublikowano

@Gosława ściskam

@Domysły Monika emocje trzeba oswajać i przeżywać. Uciszanie, joga, używki, bieganie itp. zamiata je pod dywan. Zgadzam się z Tobą. Za komplement dziękuję. 

@andreas samobójstwo z przepracowania to autodestukcja i brak podstawowego kontaktu ze sobą. Uwaga, nie naśladować. 

 

Dzięki za lekturę. Pozdrawiam. Bb

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... i tak trzeba, nikt inny za nas tego nie zrobi.

... to zapewne metaforyczne.. zabłyśnięcie.. osobiście, nie lubię błyszczeć w tłumie...

wygodniej przechodzić niezauważoną, wtedy łatwiej czynić obserwacje.. ;) dla treści wierszy, np... :)

Beatko... praca, nauka, analiza.. i cierpliwość... niczego nie ma.. natychmiast.

Pozdrawiam.

Opublikowano

praca i praca i tylko praca

sam talent tutaj już nie wystarczy

Ty masz pomysły i co tu gadać

ubieraj w słowa powiem otwarcie

 

metaforyka celnie ujęta

dobrana fraza wiedzie roztropnie

zaś rytm i rym dodatek piękny

a wszystko inne - niech to gęś kopnie

:)))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

przepraszam o żadnym konflikcie nie wiedziałem - każdy ma swoje poglądy i możemy się spierać ale że warczymy to się o sobie dowiedziałem

nie pozostaje nic innego tylko powarczeć: wrrrrrrrrrrrrrrrrr.....   wrrrrrrrrrrrrrr.........wrrrrrrrrrrrrrrr......

  • beta_b zmienił(a) tytuł na Słabe ogniwo

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Roma Subtelnie wywarłaś na mnie (na nas) presję.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Nie mam wyjścia, dopóki mam trochę czasu (a przecież wszystko się kończy) z wielką przyjemnością po - analizuję Twoje prze - ciekawe teksty. Ten wiersz jest jak zatrzymana w kadrze chwila – ulotna, a jednocześnie niezwykle intensywna. To takie podglądanie świata przez witraż utkany z emocji i wspomnień. Początek wiersza – "jeszcze wyczerpani z chmur, wykrwawieni , o nieba bogom skradzione" – tworzy potężny obraz zmęczenia po jakiejś walce, być może wewnętrznej lub uczuciowej. To uczucie "ledwo stoimy" mówi o wielkim wysiłku, który doprowadził do momentu idealnej harmonii. Przejście do "poznani ponad zachwyt, zatraceni, malinowo, w miriadach migotań" jest przepiękne. Użycie koloru ("malinowo") i światła ("miriady migotań") nadaje temu doświadczeniu zmysłowy, niemal magiczny wymiar. To opis jedności, która wykracza poza zwykłe poznanie – to zatracenie się w drugiej osobie w sposób absolutny. Druga część wiersza zmienia ton na bardziej intymny i proszący. "Utul, ugłaskaj we mnie , już marcowe przybłędy" to niezwykle czuła metafora. "Marcowe przybłędy" mogą symbolizować pierwsze oznaki niepokoju, wiosennego przebudzenia lęków lub powracające wspomnienia. Prośba o ich ukojenie jest głęboko poruszająca. Obietnica "wysłucham każde z twoich słów, z najcichszych barw" to przepiękny obraz. Sugeruje on słuchanie nie tylko uszami, ale całym sobą, dostrzeganie emocji ukrytych w tonie głosu, w tym, co niewypowiedziane. No i zakończenie – "by zawierzyć w to co nierealne, raz jeszcze" – spina cały utwór. Mówi o odwadze, by po wyczerpaniu i walce, po odnalezieniu harmonii i czułości, znów zaufać czemuś, co wydaje się kruche i nieosiągalne. To akt wiary w miłość, w drugiego człowieka, w magię chwili. Twój wiersz jest pełen pięknych, nieoczywistych metafor. Ma w sobie jednocześnie ciężar doświadczenia i lekkość nadziei. To opowieść o bliskości. Jak zwykle - utwór fascynujący. pozdrawiam -y.
    • Dla ciebie cebulka, to jak lilia.  A dla mnie jedynie smrodek. Kiedy cebulka w jedzeniu miła i co ja teraz zrobię?   Pyszna cebulka, ona kochana, czy można obie pogodzić? Bo na cebulkę nic nie pomaga, a ona powie: "znów smrodzisz".
    • natura jak kobieta  przebiera się często  spogląda na taflę jeziora  robiąc miny  chętnie by się głośno zaśmiała  lubi jednak ciszę  i szmer strumienia o poranku    myśli co teraz ubrać  jesień  robi codziennie makijaż jest kolorowo   dziś pobawi się  ze słońcem  umyje w ciepłym deszczu  wiatr susząc ją  potarga fryzurę  lubi luz    w każdej porze roku ma frajdę    10.2025 andrew   
    • @Łukasz Wiesław Jasiński oj powiem ci nie obejrzałam połowy filmów, to jesteś melomanem:) 
    • Żal boli czy dokucza kto o tym wie umysł czy dusza   Czy żal jest  prawdą a może złudzeniem które kłamie   Albo światłem które zwycięża nie tylko ciemność   Żal to daleka czy  bliska droga do czegoś   Co rodzi lepsze jest nadzieją nie pustką
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...